Το δικαίωμα να είσαι παιδί

Ποιος γονιός και ποιος δάσκαλος μπορεί να πει ότι δεν αντιμετωπίζει πλήθος προβλημάτων με τα παιδιά στο σπίτι ή στην τάξη;

Άλλοτε το παιδί αρνείται να φάει, άλλοτε να διαβάσει. Κάποτε μαλώνει μέχρι ματώματος με την αδερφή του ή τον αδερφό του. Έρχεται αργά από το σχολείο, βρίζει, σπαταλάει άσκοπα το χαρτζηλίκι του. Άλλοτε επιδείχνεται και άλλοτε ζαρώνει στη γωνιά του.


Αναρίθμητα καθημερινά προβλήματα που αναπηδούν από τις σχέσεις ενηλίκων παιδιών, προβλήματα που κάνουν γονείς και διδασκάλους να παρατούν κάθε προσπάθεια απογοητευμένοι («Μ' αυτό το παιδί δε γίνεται τίποτε») ή να καταφεύγουν αβασάνιστα σε μεθόδους που κατά κανόνα χειροτερεύουν την κατάσταση. Κι όμως, αν οι ενήλικοι αναγνωρίσουν στο παιδί το δικαίωμά του να είναι παιδί, αν κατανοήσουν ότι το παιδί αρνείται να καταλάβει τη γλώσσα της τιμωρίας και ότι αντίθετα τού είναι πολύ κατανοητές οι συνέπειες που απορρέουν από τις πράξεις του, τότε θα χτίζονταν μια καινούργια και πιο ευτυχισμένη σχέση ανάμεσα στο παιδί και στον ενήλικο.