2012 Η έλευσις

Δυστυχώς και στο τελευταίο βιβλίο της τριλογίας ο κ. Νικολάου ακολουθεί την πεπατημένη. Δηλαδή έχουμε και πάλι μια ιστορία η οποία μπλέκει πολλά πράγματα και δεν καταλήγει πουθενά. Υπάρχουν και εδώ ιστορίες που δεν προσθέτουν τίποτα στην εξέλιξη του μύθου (π.χ. το ταξίδι στη Γαλλία), κακοί οι οποίοι κινούνται βλακωδώς και μια πλούσια γυναίκα αντίπαλος του συγγραφέα (που φυσικά τον ερωτεύεται τρέλα). Αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου είναι ότι η κατάληξη της όλης ιστορίας είναι στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, ξεφεύγοντας από το μεταφυσικό στοιχείο που είχα την εντύπωση ότι θα είχε. Επιπλέον, το τέλος είναι παντελώς αδιάφορο αλλά και απότομο, όπως επίσης και η σύγκρουση με τους κακούς, τα οποία με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο συγγραφέας είχε στερέψει από φρέσκες ιδέες. Ωστόσο, οφείλω να επισημάνω ότι η ιστορία που αναφέρεται στην προέλευση του χειρογράφου είναι πολύ καλά δοσμένη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, και έρχεται σε μεγάλη αντίθεση σχετικά με τον τρόπο γραφής του υπολοίπου βιβλίου. Στα θετικά επίσης η αρκετά ενδιαφέρουσα περιγραφή των Ελευσίνιων Μυστηρίων που επιτυγχάνει ο συγγραφέας.