Αγριοφράουλες Η έβδομη σφραγίδα

Κάποιος άρχισε να τραγουδά εκεί ψηλά, στο δεύτερο πάτωμα. Ήταν μια γερή φωνή τενόρου, σχεδόν στον τύπο του ιταλικού μπελκάντο. Παρ' όλα ταύτα ούτε ένας άνθρωπος δεν φαινόταν. Για μερικές σιγμές ακόμη, η εικόνα είχε κάτι το φανταστικό, σαν μια αυταπάτη που θα εξαφανιζόταν σε μια στιγμή και θα χανόταν η σιωπή. Ξαφνικά την είδα...


Ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν είναι ένα φαινόμενο του σύγχρονου κινηματογράφου. Με πενιχρά τεχνικά μέσα και με ηθοποιούς που διαπλάθει ο ίδιος, δημιουργεί ταινίες υψηλής ποιότητας και συγκεντρώνει κατά κανόνα όλα τα βραβεία των διεθνών φεστιβάλ. Η διθυραμβική κριτική, επίσημη, δημοσιογραφική ή ανεπίσημη, του κινηματογραφικού κοινού, ακολουθείται κάποτε από σφοδρές αντιδράσεις. Είναι γεγονός ότι ο Μπέργκμαν αναζητεί την αλήθεια με τον δικό του τρόπο, μια αλήθεια δική του και κάποτε προκατειλημμένη από την ίδια την πληθωρική του ευαισθησία. Αλλά η ιδιοφυΐα του είναι ένα αναμφισβήτητο δεδομένο και το έργο του, παραδεκτό ή όχι, προβληματίζει και τελικά επιβάλλεται.