Οι αντάρτες ΜΕΤΑΧΕ1ΡΙΣΜΕΝΟ

Το μυθιστόρημα αυτό δεν βρήκε τον τίτλο του παρά μονάχα όταν ο Μπαλζάκ μπόρεσε να ταξινομήσει σε γενικές γραμμές το έργο του. Ο συγγραφέας δείχνει σ’ αυτό την οξυδέρκειά του, την πραγματικότητα και την ακρίβεια, δίνοντας όλο το πλάτος στη λέξη «αντάρτης», που ήταν ακόμα, μπορεί να πει κανείς, συνώνυμο του ληστή. Ο Μπαλζάκ ένιωσε πολύ γρήγορα τους αντάρτες του, τόσο μέσα στο πλαίσιο της σκληρότητάς τους και της φρίκης, όσο και στη μεγαλοφροσύνη τους. Τους παρουσιάζει σαν εκπολιτιστικό στοιχείο και με μια πίστη σχεδόν ειδωλολατρική. Η σκληρότητα και το πρόσκαιρο της ζωής τους, τους έκανε απάνθρωπους και άγριους.
Από τα δύο θέματα του μυθιστορήματος, το πρώτο θα είναι ιστορικό και θα παρουσιάζει τη δυσκολία, το αδύνατο σχεδόν σ’ έναν άνθρωπο που προέρχεται από ψηλότερα κοινωνικά σκαλοπάτια, να διοικήσει ημιάγριους στρατιώτες και να πετύχει το σκοπό του. Το δεύτερο θέμα είναι τα αισθηματικά γεγονότα ανάμεσα σε μιαν ατμόσφαιρα πολεμικής καταιγίδας.