Ο Σεραφείμ, ο Σετάκης κι εγώ

Η Ιεροσύνη, οπωσδήποτε, είναι λειτούργημα, γιατί την υπηρεσία που προσφέρει ο κάθε Ιερωμένος στην κοινωνία, την προσφέρει αποκλειστικά και μόνο για χάρη του λαού και αποβλέπει στη σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων. Ωστόσο, η Ιεροσύνη, δεν παύει να είναι και επάγγελμα, αφού οι Ιερωμένοι αποζούν απ' αυτή.
Σαν επάγγελμα, την Ιεροσύνη μπορεί να την αποχτήσουν πολλοί, αρκεί να έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη», σαν λειτούργημα όμως, την αποχτούν μόνο εκείνοι που έχουν σχέση και κλίση προς τα Θεία, όσοι δηλαδή φοβούνται το Θεό και ντρέπονται τους ανθρώπους.
Ο γράφων είμαι Ιερέας, αλλά θέλω να πιστεύω ότι ανήκω στη δεύτερη, από τις παραπάνω κατηγορίες.
Βέβαια κι εγώ απόζησα κι αποζώ από την Ιεροσύνη, όμως, μάρτυράς μου ο Θεός, δεν την πήρα ποτέ σαν επάγγελμα.[...]
Τέλος, επειδή από σκανδαλισμό της ψυχής μου, από τα καμώματα των Σεραφείμ και Σετάκη, ωθήθηκα για να γράψω το παρόν, για την ιστορία, αναφέρομαι και στα «έργα και ημέρες» αυτών, του μεν πρώτου σαν Αρχιεπισκόπου Αθηνών, του δε δεύτερου σαν Μητροπολίτη Ιωαννίνων.

ΠαπαΚώστας Μπαλωμένος