Πώς η Ελλάδα παρέμεινε στον ελεύθερο κόσμο (2 τόμοι) ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

«Επειδή θέλω να είμαι τίμιος με τον αναγνώστη, ξεκαθαρίζω, ευθύς εξ αρχής, πως η ερμηνεία μου δεν θα είναι αντικειμενική, γιατί δεν υπάρχει αντικειμενική εξιστόρηση. Με δεδομένο πως ο χώρος της ιστορικής επιστήμης είναι ένα πεδίο όπου διεξάγεται έντονος ιδεολογικός αγώνας, είναι λογικό ο κάθε ιστορικός, επαγγελματίας ή ερασιτέχνης, να προσεγγίζει και να ερμηνεύει τα γεγονότα υπό το πρίσμα των γενικότερων πεποιθήσεών του. Ουδέτερη ερμηνεία δεν υπάρχει στην ιστορική επιστήμη.

Συνεπώς, η δική μου ματιά γίνεται από τον χώρο στον οποίο πρόσκειμαι ιδεολογικά και πολιτικά και έχει καταχωριστεί στην ιστορία ως ο χώρος των νικητών. Σκοπός μου είναι μέσα από την ακολουθία αυτών των κειμένων, που υπακούν σε μια χρονολογική σειρά, να δώσω στον αναγνώστη να κατανοήσει όλα τα γεγονότα που, επί δεκαετίες, αποκρύπτει ή διαστρεβλώνει η αφήγηση των ιστορικών της Αριστεράς.

Μονομερής υποστολή της σημαίας των ιδεών μας είναι ιδεολογικός κατευνασμός, που είναι ό,τι χειρότερο για μια μεγάλη παράταξη. Οι μεγάλες παρατάξεις είναι υπερήφανες για την ιστορία τους. Δεν ντρέπονται και δεν κρύβονται, πολύ περισσότερο όταν η εξέλιξη των γεγονότων τις δικαίωσε πλήρως.

Στην πατρίδα μας συμβαίνει το πρωτοφανές. Οι ηττημένοι του Εμφυλίου, οι ηττημένοι της Ιστορίας, να είναι νικητές στη μάχη των ιδεών, γιατί ο αντίπαλος δεν κατέβηκε καν να αγωνιστεί. Η Αριστερά, μέχρι πρότινος, κέρδιζε άνευ αγώνος».