Οι αδιάφοροι ΜΕΤΑΧΕ1ΡΙΣΜΕΝΟ

Ανάμεσα στα 30 χρόνια περίπου που μεσολάβησαν από την πρώτη έκδοση των «Αδιάφορων» μέχρι την έκδοση της «Πλήξης» (1960), αυτών των μυθιστορημάτων που αποτελούν ίσως τους δύο κυριότερους σταθμούς στη σταδιοδρομία του συγγραφέα, ο Μοράβια ήταν πάντα ένας μελαγχολικός και αμείλικτος αφηγητής της παρακμής των ηθών και των σχέσεων της σύγχρονης αστικής τάξης.
Ο απροκάλυπτος και απερίφραστος ρεαλισμός του και η διαλυτική και προσεκτική αποτ’ύπωση της ψυχολογικής λεπτομέρειας των χαρακτήρων, αποσυνθέτουν τα πρόσωπα μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, τυλίγοντάς τα μέσα σε μια απελπιστική ατμόσφαιρα που καθορίζεται απ-ό το αστικό περιβάλλον.
Χωρίς μελοδραματισμούς, σε τόνους χαμηλούς και μουντούς, ο Μοράβια αποκαλύπτει και καταγράφει τους εσωτερικούς μηχανισμούς επαφής και σύγκρουσης ανθρώπων και σχέσεων παρακμιακών και αλλοτριωμένων.
Τα ηθικά αδιέξοδα χτίζουν αθόρυβα μια δραματική ένταση που ορθώνεται μπροστά στον αναγνώστη σαν ανυπέρβλητο τείχος.
Μέσα σ’ αυτό ακριβώς το κλίμα κινούνται οι «Αδιάφοροι», παγιδευμένοι ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, μοναχοί τους αντιμέτωποι με διλήμματα βασανιστικά, που κανένα δε δηλώνεται ρητά, αλλά που όλα τους υπάρχουν και κυριαρχούν σαν ένα ζοφερό φόντο.