Προσεγγίσεις στους προσωκρατικούς ΙΙΙ

"Με τους Προσωκρατικούς τίποτε δεν είναι τελεσίδικα τελειωμένο...
Μπορούμε να παρακάμψουμε τα ερωτήματα των Προσωκρατικών;
Ασφαλώς και μπορούμε, υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε αποφασίσει να μην έχουμε καμμία σχέση με την σύγχρονη επιστήμη, την τέχνη και εν γένει την πνευματική ζωή. Εάν όμως έχουμε αποφασίσει να καλλιεργούμε την επιστήμη και την τέχνη και να συμμετέχουμε στην πνευματική ζωή, τότε οι Προσωκρατικοί θα μας κρατούν πάντοτε συντροφιά και θα γονιμοποιούν την σκέψη μας, όπως γονιμοποίησαν την σκέψη μεγάλων επιστημόνων: του Erwin Schrodinger, του Martin Heidegger, του Δημήτρη Νανόπουλου, του Μάνου Δανέζη, του Στράτου Θεοδοσίου, του Γιώργου Γραμματικάκη·
μεγάλων καλλιτεχνών: του Samuel Beckett, του Eugene Ionesco, του Harold Pinter· και αμέτρητων άλλων Ελλήνων και ξένων, που διαπρέπουν σε όλους τους τομείς της ζωής.
Τα έργα των Προσωκρατικών θαυμάζονται και θα θαυμάζονται αιωνίως, διότι αν και δημιουργήθηκαν τον 6ο και τον 5ο αιώνα π.Χ., είναι φτιαγμένα για να αντέχουν στον χρόνο.
Παρά την παρέλευση χιλιάδων ετών από τότε που συνετέθησαν, με την φρεσκάδα που αναδίδουν, είναι τόσο καινούργια και σύγχρονα και τόσο "πρόσφατα και νεουργά", ώστε μας καταπλήσσουν. Σαν να έχουν συντεθή σήμερα! Και οι δημιουργοί τους μας χαρίζουν με αρχαϊκό μειδίαμα τις ιδέες τους, που ακονίζουν το μυαλό και γαληνεύουν την ψυχή μας".