Ο Χριστός και ο Εικοστός Αιώνας

«Το ηγετικό πνεύμα της άρνησης -λέει ο συγγραφέας του- δυστυχώς πλανιέται, νομίζοντας πως τα δεινά και οι συμφορές της σύγχρονης ζωής είναι απόδειξη ανυπαρξίας Θεού. Τουναντίον, φρονούμε μαζί με τη Βίβλο ό,τι η δραματική κατάρρευση της ζωής και του πολιτισμού σε μια γενιά, που -καθώς η δική μας- έχει χαρακτηριστική γραμμή της την τέλεια αποξένωση από το πνεύμα του Θεού του Ευαγγελίου, είναι αποδεικτικό όχι ανυπαρξίας, αλλά της ύπαρξης Θεού ηθικής τάξης και παιδαγωγού της αχαλίνωτης ελευθερίας, καθώς το σπαρτάρισμα του ψαριού έξω απ' τη θάλασσα είναι, για το ίδιο το ψάρι, αποδεικτικό της ύπαρξης και σπουδαιότητας της θάλασσας.
Η αναστάτωση και το δράμα του αιώνα μας αποδείχνουν ότι υπάρχει θεία τάξη υπεράνω της Ιστορίας και καταδικάζει σε αυτοτιμωρία και αυτοκαταστροφή το άτομο ή τη γενιά εκείνη, που, κάνοντας κατάχρηση του θείου δώρου και προνομίου της ηθικής λευθερίας, θέλει να ζήσει και να προοδεύσει χωρίς Θεό και ενάντια προς το αποκαλυμμένο θέλημά Του».