Αγάπες τηγανητές

Με λένε Τίνα. Για τους φίλους, Πατατίνα. Για το ζηλιάρη αδερφό μου Στριγκλοπατάτα. Δεν κοιτάει τα μούτρα του καλύτερα; Κάθε μέρα το ίδιο πρόβλημα: Τι να φάω; Τηγανητές πατάτες ή πατατοκροκέτες; Πατατοτηγανίτες ή πατατοσαλάτα; Η ζωή είναι γεμάτη διλήμματα όταν είσαι μια φανατική πατατοφάγος. Και μάλιστα με πατέρα Έλληνα και μητέρα Γερμανίδα. Που σημαίνει ότι πρέπει ν' ανέχεσαι τη θεία Ξανθίππη, τη γεροντοκόρη αδερφή του μπαμπά, να πετάει τη σπόντα όποτε τσακωνόσαστε: «Μη μου αυθαδιάζεις εμένα. Εδώ είναι ελληνικό σπίτι. Δε θα μας επιβάλεις εσύ γερμανικά συστήματα, εντάξει;» Παίρνεις, λοιπόν, κάποιο πρωί τα «γερμανικά συστήματα» στη παραφορτωμένη σου βαλίτσα και ξεκινάς να επισκεφθείς τον άρωστο παππού σου στο Αμβούργο. Και τι ανακαλύπτεις εκεί; Μια ξαδέρφη κι έναν ξάδερφο, οικογενειακά μυστικά, μεγάλους έρωτες και πονεμένες ιστορίες, κι όλα, ψέματα κι αλήθειες, μπερδεύονται γλυκά στο κεφάλι σου, σερβιρισμένα με λαχταριστές πατατούλες. Α, η υπόθεση σηκώνει μαγείρεμα! «Τι μαγειρεύεις, Τίνα;» σε ρωτάνε όλοι με περιέργεια. «Αγάπες τηγανητές». Με μπόλικη τύχη!