0
Your Καλαθι
Το μεγάλο βιβλίο των 1867 πεπρωμένων
Περιγραφή
Με το πτυχίο της Ανωτάτης Σχολής Θεών στο χέρι, ο Βουαγιόβα γίνεται θεός σ' ένα μικρό παραδεισένιο νησί κι αφέντης της μοίρας όλων των πλασμάτων του. Όμως, ποιός μπορεί να εξουσιάζει για πάντα τη ζωή των ανθρώπων;
Ο Βουαγιόβα, μια φορά κι έναν καιρό, γίνεται Θεός σ' ένα νησί παραδεισένιο, ένα νησάκι που ονομαζόταν Θεμιξός και είχε αναδυθεί στο μέσον του ωκεανού, μακριά από κάθε άλλη στεριά, ηλιόλουστο, μυρωμένο, πολύκαρπο. Πουλιά και λουλούδια πορφυρά και ήμερες παραλίες και άστρα πελώρια και ουρανός ασυννέφιαστος. Τι ομορφιά! Και όμως, οι κάτοικοί του τελευταίως ήσαν δυσαρεστημένοι, το ίδιο και ο φερόμενος ως Θεός τους, ο οποίος είχε ένα βιβλίο και σημείωνε και κατέγραφε όλο τα ίδια και τα ίδια. Διότι τίποτε πια δεν συνέβαινε στο καλότυχο νησί. Πόση πλήξη! Εως ότου στ' ανοιχτά νερά ένα ιστιοφόρο βυθίστηκε και όλοι χάθηκαν, εκτός από ένα μωρό, ένα αγοράκι που το πήραν τα κύματα στη ράχη τους, μαζί με την κούνια του, και το ταξίδεψαν στοργικά μέχρι το νησί των βαριεστημένων κατοίκων. Τα κλάματά του ακούστηκαν από μια γριούλα, την Αιμιλία, που έτρεξε και το πήρε και το στέγασε και το αγάπησε το βρέφος και το ανάστησε σαν δικό της παιδί, καθώς δεν είχε άλλον κανέναν κοντά της. Το μεγάλωνε κρυφά. Ετούτο το παιδί μεγαλώνοντας άλλαξε τα πάντα στο παραδεισένιο νησί. Με το παράδειγμά του δίδαξε στους κατοίκους την αντοχή των ονείρων, την πολυτιμότητα της αγάπης, την αναγκαιότητα της αλλαγής. Ενας ειρηνικός, αγαθοποιός επαναστάτης καταμεσής στον ωκεανό. Και πλέον δεν χρειάζονταν εξουσιαστές στους κατοίκους, ο πτυχιούχος θεός Βουαγιόβα, άλλωστε, είχε περιέλθει σε αδράνεια, οι άνθρωποι έγιναν οι ίδιοι κύριοι του εαυτού τους, της γης τους, των ονείρων τους... Ενα πάνσοφο, συμβολικό παραμύθι, εξαιρετικά ωραία γραμμένο, ωραία μεταφρασμένο, μια χαρά εικονογραφημένο, κομψότατο, μια απόλαυση.
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 12/07/2002
Ο Βουαγιόβα, μια φορά κι έναν καιρό, γίνεται Θεός σ' ένα νησί παραδεισένιο, ένα νησάκι που ονομαζόταν Θεμιξός και είχε αναδυθεί στο μέσον του ωκεανού, μακριά από κάθε άλλη στεριά, ηλιόλουστο, μυρωμένο, πολύκαρπο. Πουλιά και λουλούδια πορφυρά και ήμερες παραλίες και άστρα πελώρια και ουρανός ασυννέφιαστος. Τι ομορφιά! Και όμως, οι κάτοικοί του τελευταίως ήσαν δυσαρεστημένοι, το ίδιο και ο φερόμενος ως Θεός τους, ο οποίος είχε ένα βιβλίο και σημείωνε και κατέγραφε όλο τα ίδια και τα ίδια. Διότι τίποτε πια δεν συνέβαινε στο καλότυχο νησί. Πόση πλήξη! Εως ότου στ' ανοιχτά νερά ένα ιστιοφόρο βυθίστηκε και όλοι χάθηκαν, εκτός από ένα μωρό, ένα αγοράκι που το πήραν τα κύματα στη ράχη τους, μαζί με την κούνια του, και το ταξίδεψαν στοργικά μέχρι το νησί των βαριεστημένων κατοίκων. Τα κλάματά του ακούστηκαν από μια γριούλα, την Αιμιλία, που έτρεξε και το πήρε και το στέγασε και το αγάπησε το βρέφος και το ανάστησε σαν δικό της παιδί, καθώς δεν είχε άλλον κανέναν κοντά της. Το μεγάλωνε κρυφά. Ετούτο το παιδί μεγαλώνοντας άλλαξε τα πάντα στο παραδεισένιο νησί. Με το παράδειγμά του δίδαξε στους κατοίκους την αντοχή των ονείρων, την πολυτιμότητα της αγάπης, την αναγκαιότητα της αλλαγής. Ενας ειρηνικός, αγαθοποιός επαναστάτης καταμεσής στον ωκεανό. Και πλέον δεν χρειάζονταν εξουσιαστές στους κατοίκους, ο πτυχιούχος θεός Βουαγιόβα, άλλωστε, είχε περιέλθει σε αδράνεια, οι άνθρωποι έγιναν οι ίδιοι κύριοι του εαυτού τους, της γης τους, των ονείρων τους... Ενα πάνσοφο, συμβολικό παραμύθι, εξαιρετικά ωραία γραμμένο, ωραία μεταφρασμένο, μια χαρά εικονογραφημένο, κομψότατο, μια απόλαυση.
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 12/07/2002
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
