Ο τρόμος

Πρόλογος: Μάκης Πανώριος


Δεν είναι εύκολο να περιγραφεί η φρίκη που σκοτείνιασε τις καρδιές των κατοίκων του Μέιριν. Ήταν αδύνατο πια να πιστέψουν ή να προσποιηθούν ότι πιστεύουν, πως όλοι αυτοί, άντρες, γυναίκες, παιδιά, είχαν πεθάνει από τυχαία, έστω κι αν φαίνονταν παράξενα, ατυχήματα. Το κοριτσάκι κι ο νεαρός αγρότης μπορεί πράγματι να είχαν γλιστρήσει από τα βράχια --αλλά η νεκρή γυναίκα με το πεθαμένο πρόβατο πλάι της; Οι δυο πνιγμένοι στο βούρκο του βάλτου; Η οικογένεια που ξεκλιρίστηκε στο Χάιγουέι, ακριβώς μπροστά στην πόρτα της;
...Για κάμποσο καιρό, ο κόσμος μιλούσε για κάποιον τρελό, ένα είδος επαρχιακής παραλλαγής του Τζακ του Αντεροβγάλτη, έναν παράφρονα που τον κατείχε το πάθος του θανάτου και περιπλανιόταν τις σκοτεινές νύχτες στα έρημα χωράφια, ενώ τη μέρα κρυβόταν στα δάση και τα ρουμάνια...
Ένα δήθεν τυχαίο περιστατικό, μια λίγο-πολύ αόριστη αλλά ύποπτη φήμη, ένα κάπως, περίεργο δημοσίευμα, μια παράξενη διακύμανση-ανησυχία στον αέρα, μια απροσδιόριστη απόχρωση, μια αδιόρατη κίνηση και άπειρες άλλες ασυνήθιστες μικρολεπτομέρειες συνθέτουν την τοιχογραφία του Τρόμου (1917), μια τοιχογραφία που αποτελεί το φόντο για τους ανεξήγητους θανάτους κάποιων κατοίκων μιας επαρχιακής πόλης της Ουαλίας. Ο Aρθουρ Μάχεν (1863-1947) καταφέρνει μέσα από την πλοκή, το μυστήριο και την αγωνία να κάνει ένα εντυπωσιακό σχόλιο και να δώσει μιαν άλλη διάσταση για τη σημασία και τη δύναμη του μίσους. Στο "Η Μεγάλη Επιστροφή", ένα ποιητικό, φανταστικό διήγημα, ο Μάχεν περιγράφει την επιστροφή του Γκράαλ, του Aγιου Δισκοπότηρου, στην Ουαλία, καταφέρνοντας να μεταδώσει και σε εμάς το δέος του για το θαύμα.