Ω! Τι υπέροχη εκδρομή!

Δεκέµβρης του 2016. Δεκαπέντε άνθρωποι κι ένα σκυλί συγκεντρώνονται σε µια απόµερη ακτή της Βάρκιζας. Συµµετέχουν σ’ ένα ιδιότυπο «µνηµόσυνο» ύστερα από την απροσδόκητη απώλεια δύο συντρόφων, ενός πρώην ναυτικού και της µεξικανής γυναίκας του. Aυτή η παραθαλάσσια σύναξη υποχρεώνει να συγχρωτιστούν για λίγες ώρες διαφορετικοί άνθρωποι και παρόλο που, εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να συµβαίνει κάτι συνταρακτικό, τίποτε µετά από αυτό δεν είναι πλέον το ίδιο. Για κανέναν.

Το Ω! Τι υπέροχη εκδροµή! καταγράφει µε λεπτοµέρειες (και σε αντίστιξη µε µια σειρά από σηµαντικά, κατά τον συγγραφέα, συµβάντα των ετών 2012-2020) την καθηµερινότητα όλων αυτών όπως βιώνεται αγχωτικά υπό το βάρος ενός αλλόκοτου, άρρωστου νέφους που καλύπτει την επικράτεια, νέφους που βαθµιαία εξωθεί όλο και περισσότερους ανθρώπους από την άκρα ταπείνωση στην άκρα εξαγρίωση.

Το Ω! Τι υπέροχη εκδροµή! αποτελεί, τυπικά, συνέχεια του προηγούµενου µυθιστορήµατος του συγγραφέα (Φλλσστ, φλλσστ, φλλλσσστ, Τόπος 2020). Ήδη στο κλείσιµο εκείνου του τόµου σβήνουν οι γερασµένες φωνές κάποιων ηρώων. Εδώ νέες φωνές, νέοι ήρωες προβάλλουν στο προσκήνιο. Διεκδικούν µια ελευθερία πέρα από κάθε γνωστή ιστορική προσδοκία, περίπου πρωτόγονη, ως µέλλον (ή τέλος) αυτού του καιρού και αυτής της χώρας.