Στου Θεού την αγκαλιά

Την επομένη, 26 Δεκεμβρίου 1991, στο Αργυρόκαστρο. Καμπάνες δεν υπήρχαν στα πιο πολλά χωριά της Ελληνικής Μειονότητας. Τις είχαν καταστρέψει. Από στόμα σε στόμα, όμως, έφτανε παντού η χαρμόσυνη είδηση κι ήταν όλοι εκεί, ηλικιωμένοι και νέοι. Ξεκίνησαν από τα χωριά τους, περπατώντας μέσα στο κρύο χωρίς ζεστά ρούχα. Για παπούτσια φόραγαν χοντροκομμένα δέρματα του παλιού καιρού, και άλλοι έσερναν φτηνές λαστιχένιες παντόφλες. Κάλτσες κανείς σχεδόν δεν φορούσε. Γέμισε ο ναός των Ταξιαρχών, που το καθεστώς τον είχε κάνει αποθήκη, καθώς και η μεγάλη πλατεία έξω απ' αυτόν.
Ιδιαίτερη εντύπωση μας προξένησε η παρουσία των Μουσουλμάνων με τον Χότζα τους. Το τζαμί τους είχε καταστραφεί, όπως και η εκκλησία των Ορθοδόξων. Ένιωσαν την ανάγκη να προσευχηθούν μαζί μας και να ευχαριστήσουν, έστω και σε ορθόδοξο ναό, τον Ένα και Μοναδικό Θεό.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου