Madre Dolorosa

Ένα ποίημα - ποταμός που πηγάζει από τα εσώτατα της ψυχής, ποίηση με λόγο παραληρηματικό, έμμονο, ιδεοληπτικό, έως και δαιμονικό, αλλά και συγχρόνως λυρικό, έμπλεο εικόνων ανασυρμένων από όνειρα, παραισθήσεις και εφιάλτες- έτσι λογίζεται η καταγραφή ενός φαντασιακού έρωτα από τη συγγραφέα του Σόνια Ζαχαράτου.

Ακολουθώντας τον ήρωά της από το πρωινό έως το σούρουπο μιας τυχαίας ημέρας, η συγγραφέας καταγράφει τις μνήμες του…
«Όταν τα πρόσωπά τους πολύ κοντά είχαν έρθει,
Σταυροβελονιές τα βλέμματα,
Πλεγμένο υφάδι οι ανάσες τους,
Αρώματα συγχωνευμένα ο χώρος ανάμεσα στα χείλη τους,
Υφασμένοι, κεντημένοι,
Ολομέταξοι και μοσχοβολημένοι,
Συγκλονισμένος αυτός,
Ναι,
Αιωρούμενος από μακαριότητα,
Ναι,
Στα ευδαίμονα άδυτά του ανυποψίαστα παραδομένος…»

Ανυποψίαστα παραδομένος στον έρωτα ο ήρωάς της και η συγγραφέας τον θέλει…

«Να παραδώσει το σώμα του στο σφαγείο της,
Να το προσφέρει στο βωμό της,
Στον αιμομικτικό αύλακα του θυσιαστηρίου να χυθεί…»

…αφού ο ήρωάς της δεν μπορεί να διανοηθεί το «δια παντός ανεξήγητο» του τετελεσμένου έρωτος. Κι έτσι, εκείνος…

«Από τη μια στιγμή στην άλλη,
Η ανατροπή της σταθερότητάς του,
Η ρευστοποίησή του,
Η εναγώνια γύμνια του,
Η ενούρησή του,
Η αιδημοσύνη του,
Η αστειότητά του να νομίζει ότι,
Ότι ορίζει εν πολλοίς τη ζωή του,
Ανερυθρίαστα,
Από τη μια στιγμή στην άλλη,
Περνώντας από τη μια ζωή στην άλλη,
Ανηλεής η ποινή,
Μονόφθαλμος, οξύρυγχος, με ραβδώσεις,
Με φολίδες και πτερύγια, τετράποδος, κτηνόμορφος,
Ανηλεής η ποινή,
Και, στο εξής,
Μουγκανίσματα, βρυχηθμοί, αλυχτήματα, γρυλλισμοί, κοασμοί...»