Οι φονικές ταυτότητες

Στην αυτή του εικοστού πρώτου αιώνα ο Αμίν Μααλούφ νιώθει ασφυξία μέσα στο μυθιστόρημα: οι φωνές των ηρώων του μοιάζουν να μην μπορούν να ακουστούν αρκετά δυνατά, να μην μπορούν να μεταδώσουν την αγωνία του διανοούμενου Μααλούφ: Μήπως έφτασε η ώρα να πάψουμε να σκοτωνόμαστε στο όνομα της εθνικής, φυλετικής, θρησκευτικής ή άλλης ταυτότητάς μας;
Το κοφτερό μυαλό του φιλοσόφου Μααλούφ κινείται προσεκτικά αλλά σίγουρα. Δεν αμφιβάλλει, δεν διστάζει, γιατί κατέχει τη σιγουριά του οραματιστή. Φλέγεται από την αγάπη για τον άνθρωπο. Τολμά να θίξει τα ταμπού της Ιστορίας. Πόσο φιλελεύθερος είναι άραγε ο «Δυτικός» πολιτισμός και πόσο καταπιεστικός είναι ο κόσμος του Ισλάμ; 'Ηταν πάντα έτσι; Και τι θα γίνει αύριο; Τρυφερός σαν το γονιό που μαλώνει το παιδί του γιατί θέλει να το δει καλύτερο απ' αυτόν, ο Μααλούφ μας παρασύρει σε ένα μέλλον που πρέπει να είναι καλύτερο από το παρελθόν.