Η αρχή της ανάδυσης

Είχε μια κανονική ζωή, τακτοποιημένη. Ήταν απ' τους τυχερούς που δεν χρειαζόταν να σκέφτονται ιδιαίτερα. Αρκούσε μόνο να ακολουθεί τους κανόνες, να μένει συμβατός με τις απαιτήσεις. Το είχε καταφέρει ως την ώρα, τη στιγμή, που η γη κουνήθηκε κάτω απ' τα πόδια του. Έπειτα όλα άλλαξαν απότομα. Ήρθε το πρώτο μούδιασμα, ύστερα το κενό και μετά οι αμφιβολίες. Γνώριζε ότι είχε βρεθεί έξω από το παιχνίδι μα, όσο περνούσε ο καιρός, δεν ήταν καθόλου σίγουρος πως ήθελε να επανέλθει σ' αυτό. Απ' την άλλη ήταν δύσκολο να φανταστεί τη συνέχεια.
Σύντομα άρχισαν να του λείπουν ανάσες. Η χειμωνιάτικη πόλη έσφιγγε γύρω του και ο χρόνος τελείωνε. Έπρεπε να κάνει κάτι, ακόμα κι αν του ήταν εντελώς αδύνατο να προβλέψει τις συνέπειες. Έτσι, για πρώτη φορά, δεν υπολόγισε τίποτα. Αφέθηκε στην αβέβαιη αγκαλιά μιας παρόρμησης που όμως έμελλε να τον μπλέξει με τον ορίζοντα και το αγαπημένο του γαλάζιο. Το γαλάζιο του Αιγαίου. Κάπου εκεί υπήρχε ένας καινούργιος δρόμος, ικανός να τον απελευθερώσει από τον προσωπικό του βυθό. Μια κατακόρυφη πορεία προς τα πάνω, προς την επιφάνεια. Μια ανάδυση. Η δική του.