Ματωμένος γάμος

Θέλω, πώς και τι, να πιάσω
μια καρδιά για ν’ απαγκιάσω!
Μια καρδούλα, που ’μαι μόνο!
Φλογερή! Να την απλώνω
απ’ το στήθος μ’ ως τα όρη!
Δώστε μού τη, κι είμ’ αγόρι!

[Από τον μονόλογο του ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, Τρίτη πράξη, Πρώτη εικόνα, σελ. 160-161]

Ο «Ματωμένος γάμος», του μεγάλου ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, θεωρείται σήμερα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου θεάτρου, μια τραγωδία που μπορεί να σταθεί επάξια κοντά στις αρχαίες ελληνικές. Οι Ισπανοί μελετητές του «Γάμου» στέκονται κυρίως στα δάνεια από τους κλασικούς του ισπανικού και του ευρωπαϊκού θεάτρου, που είναι σχεδόν αυτούσια μεταφερμένα από τον Λόρκα, εν είδει υπόμνησης και ευχαριστίας. Τα στοιχεία όμως της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, από τις Βάκχες, την Ορέστεια, την Ηλέκτρα κ.λπ., είναι τροφή χωνεμένη στο έργο, στοιχεία βιολογικά. Ήταν αυτός ο πρώτος λόγος για μια βασική διακειμενική ανάλυση και μια σύγχρονη μετάφραση του «Ματωμένου γάμου». Ένας δεύτερος λόγος είναι τα υποτιμημένα ως τώρα έμμετρα μέρη, πάνω από το ένα τρίτο του έργου, που αποτελούν και την πεμπτουσία του. Στη μετάφραση αυτή, δόθηκε ιδιαίτερη σημασία σε τούτα τα υπέροχα ποιήματα.