Η Εικονογραφία του ασώτου στην ανατολική και δυτική τέχνη

Η ερμηνεία των έργων τέχνης είναι προσπάθεια αναζήτησης του αληθούς αλλά και του ωραίου. Η μεγάλη τέχνη κερδίζει αόριστη την πραγματικότητα, μπορεί όμως να μεταμορφώνει τη γνώση και την πράξη, τα όρια που περικλείουν όλες τις ανθρώπινες δυνατότητες, σε κοινωνιολογικό πλαίσιο κατανόησης ως παιδαγωγικό αγαθό μιας αισθητικής συνείδησης. Πηγή της είναι η ελευθερία και η δημιουργική φαντασία στην αναζήτηση του ωραίου σε κάθε του έκφραση, και σκοπός της να νικάει το χρόνο. Αξιώνει τον "ολοκληρωμένο άνθρωπο και το υψηλότερο στάδιο της τέχνης την ολοκληρωμένη ανθρωπότητα".
Το γνήσιο έργο τέχνης, παρότι κάθε φορά εκφράζει τις αντιλήψεις τις ανάγκες και τις ελπίδες ενός κοινωνικού συνόλου, αφού "ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και η Τέχνη προϊόν της κοινωνικότητάς του", υψώνεται πάνω από τις κοινωνικές διαρθρώσεις και συμβάλλει στη συνέχεια της ανθρώπινης ιστορίας με μία σαγηνευτική λειτουργία, που την υπαγορεύει το ωραίο, το θαυμαστό. Ο Σωκράτης ταύτισε το ωραίο με το χρήσιμο: "τούτο γαρ δη έστω ημίν καλόν, ο αν χρήσιμον". Το ωραίο, με την έννοια του κλασικού, αναγκαία έχει πάντα μέσα του το μέτρο ("το δε καλόν ουκ άμετρον") και την τάξη ("το γαρ καλόν εν μεγέθει και τάξει εστίν".
Σημαντικό γνώρισμα των εικαστικών τεχνών είναι ότι μέσα από τις καλλιτεχνικές δημιουργίες αφηγούνται και ιστορούν, αλλά και διδάσκουν.
Στις παραστάσεις των μορφών με τις διάφορες εκφράσεις των παθών και αισθημάτων αναγνωρίζεται όχι μόνο το αισθητικό στοιχείο, αλλά και η ηθική και διδακτική διάσταση του θέματος. Αυτήν την δυνατότητα επισημαίνει ο Ιωάννης Δαμασκηνός, όταν γράφει: "δια γραφής εικόνων θεωρούμεν το εκτύπωμα του σωματικού χαρακτήρος", και "ώσπερ ουν δια λόγων αισθητών ακούομεν ωσί σωματικοίς, και νοούμεν τα πνευματικά, ούτω δια σωματικής θεωρίας ερχόμεθα επί την πνενματικήν θεωρίαν".
Η τέχνη διδάσκει σιωπηλά εκείνα, για τα οποία η ιστορική αφήγηση αξιώνει την ακοή: "Οι μεν λογογράφοι τω λόγω διακοσμούντες, οι δε ζωγράφοι τοις πίναξιν εγχαράττοντες... α γαρ ο λόγος της ιστορίας δια της ακοής παρίστησι ταύτα γραφική σιωπώσα δια μιμήσεως δείκνυσιν". Στο σύγχρονο κόσμο η οπτική πληροφόρηση έγινε αναγκαίος τρόπος ζωής, και ο άνθρωπος "ακούει" πολύ με τα μάτια του. Οι εικόνες "μπορούν να παρέχουν γνώσεις και καταλήψεις, επειδή μας ωθούν να συλλογισθούμε τη σημασία του εικονιζόμενου θέματος". (Από τον πρόλογο της έκδοσης)