Χέγκελ, Μαρξ, Νίτσε ή το βασίλειο των σκιών

Ο σύγχρονος κόσμος είναι εγελιανός. Είναι μαρξιστικός. Είναι νιτσεϊκός. Καμιά από τούτες τις προτάσεις δεν έχει, αυτή καθαυτή, τίποτε το παράδοξο. Διατυπωμένες όμως και οι τρεις σαν ενότητα, έχουν κάτι το αφόρητα αλλόκοτο. Πώς μπορεί ο σύγχρονος κόσμος να βρίσκεται ταυτόχρονα υπό την επήρεια τόσο διαφορετικών, αντίθετων σε πολλά σημεία, και μάλιστα ασυμβίβαστων μεταξύ τους κοσμοθεωριών;
Αν είναι σωστό ότι η εγελιανή σκέψη συμπυκνώνεται σε μια λέξη, σε μιαν έννοια, «το Κράτος», ότι η μαρξιστική σκέψη δίνει μεγάλη έμφαση στο κοινωνικό στοιχείο και στην κοινωνία, ότι τέλος ο Νίτσε μελέτησε τον πολιτισμό και τις αξίες, το παράδοξο αφήνει να διακρίνουμε κάποιο νόημα που μένει να το ανακαλύψουμε: έναν τριπλό προσδιορισμό του σύγχρονου κόσμου, που συνεπάγεται πολλαπλές και ίσως ατέρμονες συγκρούσεις μέσα στην λεγόμενη ανθρώπινη «πραγματικότητα».