Η μέρα πριν την επανάσταση

Σε ετούτο το πρελούδιο του Αναρχικού των δύο κόσμων, η εξέγερση δεν είναι πλέον λουσμένη στην αίγλη της ιστορίας, αντίθετα κυοφορείται μυστικά ως απαύγασμα μιας μακράς σειράς γεγονότων αλλά και ως η επαύριον μιας καθημερινής και τόσο γνώριμης μέρας: το ξύπνημα σε ένα συλλογικό σπίτι με πολλά δωμάτια, τα νέα που φτάνουν το πρωί για κάποιον ξεσηκωμό κάπου μακριά, η θυελλώδης συνέλευση, η προετοιμασία μιας μεγάλης διαδήλωσης για τη γενική απεργία… Η μέρα πριν την επανάσταση είναι λοιπόν μια μέρα σαν όλες τις άλλες;
(από το σημείωμα της μεταφράστριας)
Τώρα, το διήγημα που κρατάτε στα χέρια σας, σύντομο διήγημα που έχει ωστόσο την πνοή και αφήνει την εντύπωση μεγαλύτερου και πληρέστερου έργου, μας δείχνει την Όντο στα τέλη της ζωής της, υπογραμμίζοντας την πολύ ανθρώπινη πλευρά της μεγάλης επαναστάτριας – μέσα από τα γεράματα, τη φθορά και τις αναπολήσεις, μετά από μια γεμάτη και πολυτάραχη ζωή, αφιερωμένη σ’ ένα ιδανικό. Η γυναίκα-θρύλος που γνωρίσαμε στους Dispossessed εμφανίζεται εδώ γήινη, με σάρκα και οστά, ένας απλός άνθρωπος που έκανε μόνο εκείνο που νόμιζε σωστό – κι αυτή η απλότητα είναι μια ουσιαστική διάσταση των θεωριών της. Την Όντο, πράγματι, θα θέλαμε να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
(από τα προλεγόμενα)
"Δεν θα αναγνωρίσουμε τη δική μας αδικία αν δεν μπορέσουμε να φανταστούμε τη δικαιοσύνη. Δεν θα γίνουμε ελεύθεροι αν δεν φανταστούμε την ελευθερία. Δεν μπορούμε να απαιτούμε από κάποιον να προσπαθήσει να φτάσει στη δικαιοσύνη και την ελευθερία αν δεν είχε μια ευκαιρία να τις φανταστεί σαν κάτι το εφικτό".
Ursula Κ. Le Guin