Η ένταση, το υποκείμενο, η κοινωνία

Η ιστορία της τρέλας και η πρώτη, εκτεταμένη, αναφορά του Foucault σε αυτήν, η «Stultifera Navis», είναι μόνον και εντέλει μια ιστορία και μια αναφορά σε σχέση με την τρέλα; Ή μήπως, παράλληλα, πρόκειται για μια προνομιούχο αφήγηση και μια πρωτεύουσα αναφορά για την ιστορία της έντασης;
Το ερώτημα αυτό εγκαινιάζει την ολότελα διαφορετική αφετηρία της γενεαλογικής προσέγγισης, όσον αφορά την ένταση, στη σπουδή της οποίας αφιερώνεται για πρώτη φορά μια μελέτη. Στο πλαίσιο της μελέτης αυτής, υπό μια ολωσδιόλου νέα προοπτική, αυτήν της έντασης και της σχέσης τους με αυτήν, δοκιμάζεται να συζητηθούν, κατ' αρχήν, η εικόνα, ο λόγος, καθώς επίσης μία παραδειγματική σειρά κοινωνικών πρακτικών (:η αποξένωση, η εγκάθειρξη, η φιλοσοφική, θρησκευτική και ηθική εκμηδένιση του υποκειμένου της έντασης).
Στη συνέχεια, γίνεται απόπειρα να διερευνηθεί ένα φάσμα ζητημάτων που αφορούν τη σχέση της έντασης με το υποκείμενο· στα ζητήματα αυτά, που συνιστούν τις προβληματικές της έντασης και αναδεικνύουν περαιτέρω τη σημασία της, εντάσσονται: η διαλεκτική της φαντασίας και της έντασης, η έλξη και ο φόβος ως η γοητεία του υποκειμένου της έντασης, η ασυμφιλίωτη ένταση ως το απεριόριστο της επιθυμίας και της άρνησής της, αυτή η μη ένταση -ο «άνθρωπος», η αυθαιρεσία της απουσίας έντασης, καθώς επίσης η σχέση της έντασης με την ύπαρξη, το χρόνο, και το λόγο για το σεξ.