Ο θείος έρωτας μαστορεύει το φεγγάρι

Απόσπασμα:
-Είναι αληθινό το σημερινό σου αφήγημα, γιαγιά;
-Ο μύθος με την αλήθεια είναι μπλεγμένα στο δικό μου μυαλό, γλυκό μου. Αλλά η ιστορία που θα σου διηγηθώ σήμερα, είναι πέρα για πέρα αληθινή.
-Τότε περίμενε δύο λεπτά, θέλω να σε ακούσω με προσοχή.
Το ευλογημένο, έφυγε για να επιστρέψει με δύο ζουμερά ροδάκινα στα χέρια του. Άνοιξε τη βρύση στην αυλή να τρέξει δροσερό νερό, τα έβαλε από κάτω για να πλυθούν και τα έτριψε καλά. Έπειτα κάθισε ξανά δίπλα από τη γιαγιά του, της έβαλε στα χέρια το ένα από τα δύο φρούτα που κρατούσε και άνοιξε καλά τα αυτιά του. Ποτέ δεν χόρταινε τις αφηγήσεις της. «Άκουσέ με καλά, λοιπόν, για να μάθεις πώς είχαν τα πράγματα παλιά, στο νησάκι απέναντι από το λιμάνι. Μία ιστορία που σήμερα μπορεί να σου φανεί παράξενη ή και αστεία. Αλλά θα πρέπει να την κατανοήσεις». Ο μικρός δάγκωνε με βουλιμία το ροδάκινο που είχε στα χέρια του, με τους χυμούς να τρέχουν δεξιά και αριστερά από τα χείλη του. Η προσοχή του, όμως, ήταν στραμμένη στη γιαγιά. Σφούγγιζε κάθε τόσο το στόμα του με τις παλάμες και συνέχιζε να δαγκώνει πεινασμένα το φρούτο του. [...]