Ο ιστορικός

Όντως σε ταξιδεύει.. Σε διάφορες περιοχές κ χώρες της Ευρώπης.. Θα το ήθελα λίγο πιο τρομακτικό.Μονο η ατμόσφαιρα κ ο τρόπος γραψίματος σου σήκωνε την τρίχα. Τίποτα παραπάνω όμως. Μετά από καιρό θα έχει ξεχαστεί

Ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο περιέχει πολλές ιστορικές πληροφορίες και σε ταξιδεύει σε παλαιότερες εποχές με τρόπο που σε κάνει να νοιώθεις ότι όντως τις βίωσες. Ικανοποιητική στκιαγράφηση χαρακτήρων. Στα μείον του, η πολύ αργή εξέλιξη της ιστορίας, αλλά και οι κουραστικές περιγραφές σε πολλά σημεία του, που κάνουν την ιστορία να γίνεται κουραστική. Νομίζω ότι αν η συγγραφέας ήταν πιο περιεκτική και δεν αναλωνόταν σε τόσο κουραστικές (και αχρείαστες τις πειρσσότερες φορές) περιγραφές, το βιβλίο θα ήταν πολύ καλύτερο. Η ιστορία δεν εμφανίζει ανατροπές ούτε εκπλήξεις, και ακολουθεί την πεπατημένη άλλων αντίστοιχων βιβλίων ιστορικής λογοτεχνίας και λογοτεχνίας μυστηρίου.

Το βιβλίο της Κόστοβα είναι καταπληκτικό και αρκετά τεκμηριωμένο. Το μόνο τησ ίσως λάθος είναι ότι μιλάει για μια ανλυπαρκτη αυτοκρατορία (Βυζαντινή), πρλαγμα που αποδεικνύει και τη δυτική της μόρφωση. Υπηρξε μια αυτοκρατορία και ήταν η Ρωμαϊκή (εξού και Ρωμιόσ, Ρωμιοσύνη κι όπωσ η ίδια ανφέρει ότι όλη η Βαλκανική Χερσόνησς αποκαλείται Ρούμελη).

Η κριτική του κύριου Πανώριου αο την άλλη είναι κριτική ημιμαθούς. Διότι δεν μπορείσ να ωραιοποείει τόσο που τον Βλάντ Τέπες και διαπνέεται απο υπολανθάνοντα εθνικισμό. Η Κόστοβα είναι αντικειμενική αφού σε σημεία η Ρουμανικής καταγωγήσ ηρωίδα κάνει χοντρό "χώσιμο" (ασ μου επιτραπεί αυτή η έκφραση) στον Τούρκο καθηγητή κι αναφέρει όλα τα δεινά που έκαναν οι Οθωμανοί στην Αυτοκρατορία.

Ωσ προς το βιβλίο, έχω να πω πωσ είναι πολυ ενδιαφέον και σε κρατάει σε ένταση μέχρι και την τελευταία σελίδα. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που παρουσιάζεται εδώ ο μύθος του Βρικόλακα. Αν είστε λάτρης του μυστηρίου και του φανταστικού, αυτό είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε.

Τέλοσ θέλω να πώ ότι μιλαει για μια εποχή που πολλοί νεοέλληνες θεωρούν ταμπού να μιλήσουν. Μακάρι να κυκλοφορήσουν κι αλλα βιβλία σαν αυτό.

Νομίζω πως η κριτική του κου Πανώριου αδικεί το βιβλίο. Καταρχήν πρόκειται για μυθιστόρημα και όχι για ιστορικό μυθιστόρημα ή ιστορική πραγματεία, άρα κάποιες υπερβολές δικαιολογούνται.
Επίσης, ξέχασε να αναφέρει πως η συγγραφέας μιλάει και για τις βόμβες που έριξε η Αμερική στην Ιαπωνία και πως οι Βενετοί άρπαξαν πολλά μνημεία από το Βυζάντιο.
Επίσης πως ο ήρωας του βιβλίου ένιωθε κούραση και νευρικότητα στην Αθήνα, ενώ η κόρη του την έβρισκε απολαυστική και με δέος στεκόταν στο λόφο της Ακρόπολης, στον κολοφώνα του αρχαίου πολιτισμού....
Εν κατακλείδι, καλώς έκανα και διάβασα το βιβλίο και δεν έμεινα στην κριτική...