Εθνικομπολσεβικισμός πέραν του φασισμού και του κομμουνισμού

Μία προσπάθεια για ριζοσπαστική εθνικιστική σκέψη είναι το καινούργιο πόνημα του καθηγητή της Βασιλικής Ακαδημίας του Καναδά Δημήτρη Κιτσίκη, «Εθνικομπολσεβικισμός: Πέραν του Φασισμού και Κομμουνισμού» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ελληνική Άνοδος». Ένα βιβλίο που έρχεται να προστεθεί δίπλα σε δύο προηγούμενα: «Η Τρίτη ιδεολογία και η Ορθοδοξία» (εκδόσεις «Εστία») και «Το Βυζαντινό Πρότυπο Διακυβερνήσεως και το Τέλος του Κοινοβουλευτισμού» (εκδόσεις «Έσοπτρον»).

Η συνάντηση εθνοκοινωνισμού και σταλινισμού

Τι είναι όμως ο εθνικομπολσεβικισμός; Όπως λέει και ο τίτλος του βιβλίου πρόκειται για ένα εθνικοεπαναστατικό κίνημα που συνδυάζει εθνικό σοσιαλισμό και εθνικό κομμουνισμό. Όπως και ο περονισμός, ανήκει και αυτός στην Τρίτη Θέση, πέραν καπιταλισμού και κομμουνισμού. Ο βασικός ιδεολόγος του ήταν στην μεσοπολεμική Σοβιετική Ένωση ο Νικολάι Ουστριαλόφ, που θεωρούσε ότι η Οκτωβριανή επανάσταση ήταν και εθνική. Άποψη που ενστερνιζόταν κόντρα στους διεθνιστές των Σοβιέτ.

Από την άλλη υπήρξε στην Γερμανία ένα εθνικιστικό κίνημα, λίγο πριν την άνοδο του Χίτλερ, που έβλεπε με συμπάθεια την Οκτωβριανή επανάσταση. Σε αυτό ανήκαν ο Μέλλερ βαν ντε Μπρουκ, ο Έρνστ Νίκιτς και πάνω από όλους οι αδελφοί Όττο και Γκρέγκορ Στράσερ. Αυτοί πίστευαν ότι μία εθνικιστική επανάσταση θα πρέπει να είναι και σοσιαλιστική. Πίστευαν μάλιστα ότι με την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία ο κομμουνισμός έγινε εθνικιστικός και αντισιωνιστικός και μπορούσε να βρεθεί μία συνεργασία εθνικοσοσιαλιστών και σταλινικών. Αυτοί αποτέλεσαν την αριστερή πτέρυγα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος.

Όμως με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, οι εθνικομπολσεβίκοι όπως ονομαζόταν, θεώρησαν ότι η επανάσταση απομακρύνθηκε από την αρχική της ιδεολογία και εγκατέλειψαν το NSDAP για να δημιουργήσουν το «Μαύρο Μέτωπο». Την «Νύκτα των Μεγάλων Μαχαιριών» (1934), ο Γκρέγκορ Στράσσε δολοφονήθηκε από τα SS και αργότερα την ίδια τύχη είχε και ο Ουστριάλοφ στην Σοβιετική Ένωση.