Το κρυφό σχολείο

Το βιβλίο είναι άριστο και σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα έργα που έχουν γραφτεί για την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Αυτό το έχουν τονίσει και οι υπόλοιποι αναγνώστες ήδη με τις κριτικές τους. Εγώ θα ήθελα να σταθώ στα στοιχεία που παραθέτει και κυρίως στο πως αποδομεί τους αρνητές του κρυφού σχολειού, προκειμένου να αντιληφθούν και οι πλέον δύσπιστοι γιατί το οικοδόμημα των αρνητών είναι σαθρό! Κατ'αρχάς ο συγγραφέας πιάνει το ζήτημα σφαιρικά, δηλαδή πέρα από τις μαρτυρίες και τα τεκμήρια σχετικά με την ύπαρξη των κρυφών σχολειών, παραθέτει και τα αντίστοιχα στοιχεία σχετικά με το ζήτημα γενικότερα της παιδείας και της σχετικής ή μη ελευθερίας της κατά την Τουρκοκρατία, καθώς και το ζήτημα της θρησκευτικής ελευθερίας. Επίσης εξετάζει το ζήτημα διαχρονικά, σε όλη δηλαδή την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Όπως τονίζει ο συγγραφέας, πριν από την Μεταπολίτευση του '74, ελάχιστοι ήταν οι αρνητές του κρυφού σχολειού. Πρόκειται δηλαδή για φαινόμενο που γιγαντώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες και όπως μπορεί να παρατηρήσει ο αναγνώστης στα διάφορα άρθρα αρνητών στα οποία παραπέμπει ο συγγραφέας, 3-4 εφημερίδες, γνωστών "προοδευτικών" αντιλήψεων ήταν αυτές που κυρίως φιλοξένησαν αυτές τις απόψεις και τις διέδωσαν. Το βασικό πάντως οπλοστάσιο των αρνητών, είναι το βιβλίο του Άλκη Αγγέλου, όπου όπως αποδεικνύει ο συγγραφέας, ορισμένοι από αυτούς που που τον επικαλούνται ως πηγή, δεν τον έχουν διαβάσει καν (φαίνεται π.χ. αυτό από ισχυρισμούς του τύπου ότι η πρώτη μαρτυρία για υπάρξη κρυφού σχολειού είναι γύρω στο 1870, ενώ ο Αγγέλου αναφέρει πως η πρώτη μαρτυρία είναι από το 1822). Το σημαντικότερο όμως είναι πως αποδομεί τον ίδιο τον Αγγέλου, ο οποίος δεν είχε μελετήσει ΚΑΜΙΑ πρωτογενή πηγή της Τουρκοκρατίας, παρά μόνο παραπέμπει στον Γεδεών κυρίως και στον Βλαχογιάννη κατά δεύτερον, οι οποίοι "είχαν μελετήσει καλά τις πηγές" (κατά τα λεγόμενα του). Ο δε Γεδεών ήταν ένας Φαναριώτης τουρκόφιλος ο οποίος σε σημεία αλλοίωνε κείμενα που δεν βόλευαν την οπτική που ήθελε να περάσει (της "αρμονικής" δηλαδή συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων)! Αυτό αποδεικνύεται από τις πρωτογενείς πηγές που παραθέτει ο συγγραφέας και όπου φαίνεται ξεκάθαρα η κοπτική-ραπτική του Γεδεών! Έτσι λοιπόν έχουμε το εξής σχήμα: Συγγραφείς και αρθρογράφοι να παραπέμπουν ως απόδειξη μη ύπαρξης κρυφών σχολειών, τον Αγγέλου, ο Αγγέλου να μας παραπέμπει στον Γεδεών και εν τέλει ο Γεδεών να παραπέμπει σε στοίχεια τα οποία συνειδητά αλλοίωνε! Και πόσο τραγικό, οι "προοδευτικοί" πολέμιοι του κρυφού σχολειού και πολέμιοι της Εκκλησίας, να έχουν εν τέλει ως πηγή κάποιον σαν τον Γεδεών ο οποίος προερχόταν από την πλέον σκληροπυρηνική -αντιδραστική πτέρυγα της Εκκλησίας...

Η ημιμάθεια χειρότερη της αμάθειας. Γνήσιο ιδίωμα του νεοέλληνα. Στην απορία του πώς συνδυάζεται η ύπαρξη "σχολών" και η ανυπαρξία σχολείων απαντάται με μία απλή έρευνα των ιστορικών στοιχείων. Θα αναγκαστώ να κάνω μία αφελή ερώτηση προκειμένου να αναδείξω την κατάντια που μας διέπει: "Τα σχολεία ήταν του δημοσίου; Οι δάσκαλοι δηλαδή ήταν δημόσιοι υπάλληλοι;" Άραγε, ποιανών ήταν η Μεγάλη Σχολή του Γένους, κ.ο.κ.; Μήπως της εκκλησίας; Μήπως της Μεγάλης Πύλης; Μήπως του "Υπουργείου Παιδείας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας"; Κουίζ! Τέτοιο επίπεδο ιστορικής γνώσης μιας περιόδου 400+ ετών μας γεμίζει θλίψη και απόγνωση.
Εύγε στο συγγραφέα του βιβλίου! Επιτέλους κάποιος μάζεψε ιστορικά στοιχεία που τόσο είχαμε ανάγκη.

Πώς συνδυάζεται η ύπαρξη κρυφών σχολείων, άρα η άρνηση παραχώρησης παιδείας, με την απρόσκοπτη λειτουργία σχολών (όπως η Μεγάλη του Γένους Σχολή κ.α.) στην ίδια την Κωνσταντινούπολη...

Ένα βιβλίο που (ξανά) βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Ο συγγραφέας απαντά με βάση τις πηγές και τη λογική στους αναθεωρητές ιστορικούς.
Μπράβο στις Εναλλακτικές Εκδόσεις
Το προτείνω ανεπιφύλακτα !

Κόλαφος το συγκεκριμένο βιβλίο για όλους αυτούς τους «ιστορικούς» της αναθεωρητικής σχολής που επιμένοντας στο μεταμοντέρνο, αποδημητικό του έθνους, δόγμα τους συνεχίζουν να γράφουν «ιστορίες» και να αρθρογραφούν ασυστόλως άνευ καταφυγής στις υπάρχουσες ιστορικές πηγές. Το θέμα του βιβλίου είναι η θεμελίωση της ύπαρξης του κρυφού σχολείου στις ελληνικές περιοχές καθόλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, πράγμα που καταδεικνύεται κατά τη γνώμη μου ευκρινέστατα. Η ύπαρξη του κρυφού σχολειού γίνεται φανερή, αλλού έμμεσα και αλλού άμεσα, εξετάζοντας προσεκτικά όλες τις πηγές που παραθέτει ο άξιος συγγραφέας στο βιβλίο του. Πράγματι, μία προς μία, οι πηγές που παρατίθενται αναιρούν και κατεδαφίζουν, εκ θεμελίων, όλα τα επιχειρήματα και τις θέσεις της αναθεωρητικής «ιστορικής» σχολής των αδιάβαστων και αμελέτητων «ιστορικών», που βιαστικά και αβασάνιστα γνωμάτευσαν τα προηγούμενα χρόνια, ότι το κρυφό σχολειό δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας μύθος που πλάστηκε για να δικαιωθεί η Εκκλησία ως θεματοφύλακας της εθνικής μας ταυτότητας. Διαβάστε και ξαναδιαβάστε αυτό το βιβλίο γιατί πραγματικά το αξίζει και διότι συμβάλλει στην εθνική μας αυτογνωσία.