Ταξίδι στη βασιλεύουσα

Στα χρόνια τα ταραγμένα που αυτοκράτορας του Βυζαντίου (829-842) ήταν ο Θεόφιλος, ο γάμος τού οποίου με τη Θεοδώρα από την Παφλαγονία συνδέθηκε με την παράδοση τη σχετική με την υμνωδό Κασσιανή, τρεις νέοι, φίλοι από παιδιά, γεννημένοι και μεγαλωμένοι στο Στρυμονικό της Μακεδονίας, ασήμαντο τότε χωριό στις όχθες του Στρυμόνα, αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους: να φύγουν για τη Βασιλεύουσα κι εκεί να αναζητήσουν ό,τι η καρδιά τους ποθεί περισσότερο. Ο ένας από τους φίλους σκοπεύει να γίνει αξιωματικός, ο δεύτερος λαχταρά τη γνώση και ο τρίτος νέος, μεγαλωμένος σε ξένα αλλά στοργικά χέρια, καίγεται για μια επαφή με τους άγνωστους φυσικούς γονείς, ψάχνει τις ρίζες του.

Δύσκολοι καιροί για τη βασιλίδα των πόλεων, των ονείρων τους την πόλη. Καθώς ο Θεόφιλος υπήρξε ο τελευταίος εικονομάχος αυτοκράτορας και η βασιλεία του σημαδεύτηκε από εξοντωτικούς διωγμούς εναντίον των εικονολατρών, στην Πόλη παρατηρούνταν ταραχές, ενώ το Βυζάντιο είχε να αντιμετωπίσει τους Αραβες. «Παντού στην αυτοκρατορία υπάρχουν φωτιές που σιγοκαίνε... θα διαπιστώσεις ότι η πρωτεύουσα είναι ένα καζάνι που βράζει...», είχε αντιδράσει στα σχέδιά τους ο παππούς ενός από τους νέους. Εντούτοις ξεκίνησαν - εμποδίζει κανείς για καιρό τα όνειρα όταν γιγαντώνονται και σε ορίζουν; Ταξίδι στη Βασιλεύουσα, λοιπόν...

Πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα. Η εποχή, η ζωή στην επαρχία, η Πόλη, ο λαός και οι άρχοντες, η αναζήτηση του ονείρου, οι γιορτές, οι τελετές, οι συμπλοκές, οι συλλήψεις, ο διχασμός, όλα γραμμένα σωστά, κυλούν και παρασύρουν και ο λόγος της συγγραφέως λιτός, όπου χρειάζεται.