Κάλεσέ με!

Τό πρώτο κήρυγμα του Κάρλ Μπάρτ στο σωφρονιστικό κατάστη¬μα τής γενέτειράς του Βασιλείας έγινε την 1η Αύγουστου 1954 και το τελευταίο στις 29 Μαρτίου 1964, οπότε και για λόγους υγεί¬ας τερματίζει την ιεροκηρυκτική δραστηριότητά του. Κατά τα χρόνια αυτά κήρυξε εκεί είκοσι οκτώ φορές. Τα κείμενα εκείνων των κηρυγ-μάτων συγκεντρώθηκαν σέ δύο τόμους: Den Cefangenen Befreiung [Αιχμαλώτοις άφεσιν] (1959) καί Rufe mich an! [Κάλεσέ με!) (1965).
Γράφοντας για την εμπειρία του στο σωφρονιστικό κατάστημα τής Βασιλείας, ό Μπάρτ παρατηρούσε ότι «όλα ήταν κατά κάποιον τρόπο πιο πραγματικά από ό,τι σέ μια συνηθισμένη εκκλησία με τούς κανονι-κούς χριστιανούς πού συναθροίζονται εκεί». Δεν είναι διόλου τυχαίο προφανώς πώς τα εβδομηκοστά γενέθλιά του ό Μπάρτ επέλεξε να τα γιορτάσει στη φυλακή, με μια λειτουργική ακολουθία και κήρυγμα.
Ό Ελβετός θεολόγος θέλει να οικοδομήσει μια ουσιαστική οικειότητα προς τούς κρατούμενους. Αναφέρεται στην κατάσταση των φυλα-κισμένων, με τη δέουσα όμως διακριτικότητα και μακριά από κάθε ατμόσφαιρα διδακτισμού και συγκατάβασης από μία δήθεν προνομι-ακή θέση. Θέλει να γίνεται αντιληπτός ως ένας από αυτούς, γι αυτό και δεν λείπουν οι αναφορές στη ζωή και τη δράση του, οι οποίες κατά κανόνα γίνονται με το χαρακτηριστικό χιούμορ του.