Όλα τα σύννεφα είναι ίδια

Καλοκαιρινό βράδυ, παραμονή της Πεντηκοστής, και από το πλοίο της γραμμής αποβιβάζονται στο νησί δύο άνδρες. Ο Χρήστος, σκηνοθέτης με καταγωγή από το νησί όπου έχει ζήσει μέχρι το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών, επιστρέφει με σκοπό την συνάντησή του με τον ηγούμενο της μονής του Αγίου Πνεύματος, πατέρα Αμβρόσιο, προκειμένου να διευθετήσει την δωρεά μιας μεγάλης έκτασης που παραχώρησε ο πατέρας του στην μονή η οποία τον περιέθαλψε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο δεύτερος λόγος της επιστροφής είναι η διδασκαλία στον συνοδό του τον Δημήτρη, πρώην κάτοικο της Σοβιετικής Ένωσης, βασικών αρχών της θεατρικής τέχνης, δεδομένου ότι ο Δημήτρης θα υποδυθεί τον Άμλετ στην πολυπολιτισμική παράσταση του έργου του Σαίξπηρ, την οποία χρηματοδοτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η άφιξή τους στο νησί συμπίπτει με την εξαφάνιση του μικρού Μπεν Χέβεν, γιου του Άγγλου Πρέσβη.
Η διαδρομή των δύο ανδρών από την μια άκρη του νησιού μέχρι την άλλη είναι γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές, όπως ο άνεμος στο νησί που κάθε στιγμή αλλάζει μορφή. Η συνάντησή τους με τον πατέρα Αμβρόσιο, με τον Χάινε, ιδιοκτήτη και διευθυντή του ιδρύματος αποκατάστασης "Θαυματρόπιο", και τη Σόνια, μουσικό και ηθοποιό, περιπλέκει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των ηρώων.
Ένα θαύμα τελικά θα κρίνει αν ο Δημήτρης θα γίνει Άμλετ, αν τα σύννεφα είναι όλα ίδια, γιατί όπως έγραψε ο Ραούλ Ρουίζ: "Οι ιστορίες είναι σαν τα σύννεφα που ταξιδεύουν στο χώρο και τον χρόνο. Αρπάζουν τους ανθρώπους τους καταβροχθίζουν στην κυριολεξία. Είναι πιο πραγματικές από τους ήρωες".