...και μάταια σε κρύβει ο ορίζοντας

"...Η κίνηση ήταν δαιμονισμένη, ο κόσμος περπατούσε καχύποπτος. Ο ουρανός είχε ένα μουντό γαλάζιο χρώμα. Αισθάνθηκε μια πρωτόγνωρη αγαλλίαση. Οι κόρνες των αυτοκινήτων και οι μακρινές σειρήνες άρχισαν να χάνουν την έντασή τους. Όλοι οι ήχοι της πόλης του ακούγονταν απόμακροι. Είχε επιτέλους έρθει η στιγμή που πάντα ήθελε να ζήσει. Έβγαλε τη sim του κινητού του και την πέταξε μέσα σ' έναν υπόνομο. Πέρασε κάτω από την πύλη του Αδριανού, φούσκωσε τα πνευμόνια του με τον αέρα αυτής της πηχτής ατμόσφαιρας και εκσφενδόνισε το κινητό του με όλη του τη δύναμη προς τον αρχαιολογικό χώρο.
Αισθάνθηκε το βάρος μιας κανονικοποιημένης ζωής να φεύγει από πάνω του ("Κουφάλες, ερχόμαστε"). Στις πέντε παρά, κατάφερε να φτάσει στο παράνομο σπίτι του Χάρη στο Παγκράτι..."

Αυτό το βιβλίο διηγείται μια φανταστική ιστορία γραμμένη σε πραγματικό χρόνο.
Κάποιος αναγνώστης θα το αντιμετωπίσει σαν σύγχρονη ιστορία δράσης, κάποιος άλλος σαν αναρχικό νουάρ. Στην πραγματικότητα είναι απλά μια ιστορία αγάπης και παλεύει να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα:
- Πως συνδυάζεται η απόλαυση με την ανιδιοτέλεια?
- Ένα κι ένα κάνει ένα ή τρία?
- Ποιος πράττει για ποιον και πότε?
- Για ποια πραγματικότητα, για ποιο όνειρο θα δίναμε το είναι μας?
- Θα καταφέρει άραγε κανείς να θεμελιώσει ένα μετρικό σύστημα ικανό να αποτυπώσει το μέγεθος αυτών που νιώθω για σένα?
- Κι αλήθεια, μπορείς να πετύχεις έναν κινούμενο στόχο σε απόσταση 437 μέτρων?