Σιγανή βροχή

Από τους πιο εκκεντρικούς αλλά και δημοφιλείς συγγραφείς της νεότερης Ιαπωνίας, εξοικειωμένος με τη ζωή και τα γράμματα της Δύσης, παθιασμένος ωστόσο με τις ιαπωνικές πολιτιστικές παραδόσεις, ο «γραφιάς» Καφούς -όπως του άρεσε να ονομάζεται με αυτοσαρκασμό και περιφρόνηση προς τα επίσημα πνευματικά και εκδοτικά κυκλώματα- αναζητούσε καταφύγιο, απολαύσεις και αισθητική έμπνευση στα απομεινάρια της περίφημης κουλτούρας του Έντο, στις παλιές συνοικίες του Τόκυο, με τα κακόφημα σπίτια και τις γυναίκες της νύχτας.
Η Σιγανή βροχή, το καλύτερο του κείμενο στη δεκαετία του '20, είναι κάτι ανάμεσα σε δοκίμιο και νουβέλα, δύσκολο να καταταχθεί με δυτικά μέτρα: έργο προσωπικό και στοχαστικό, μελαγχολικό περιδιάβασμα μέσα από εποχές, πρόσωπα και συναισθήματα, συρραφή από γράμματα, ποιήματα και γνώμες, αποστροφή για τον ισοπεδωτικό εκσυγχρονισμό της ζωής και για τα νέα ήθη κοινωνικής και καλλιτεχνικής επιτυχίας, ήρεμος θρήνος για τη φθορά του σώματος και της νιότης, για την απώλεια ενός κόσμου λεπτών συνηθειών, καλλιεργημένων αισθημάτων και αγαπημένων τεχνών, στοιχειωμένου από αρχοντικούς πάτρονες και δασκάλους, εταίρες, χορεύτριες και ηθοποιούς.
Το βιβλίο παρουσιάζει την πρώτη, απ' όσο γνωρίζουμε, μετάφραση ιαπωνικού κειμένουν κατευθείαν στα ελληνικά, και μάλιστα ενός συγγραφέα με δύσκολη γλώσσα και περίτεχνο στυλ, δεμένου μ' έναν ιδιαίτερο ιστορικό και πολιτιστικό περίγυρο - απ' όπου και η ανάγκη για την διεξοδική εισαγωγή και τις σημειώσεις του μεταφραστή. Η όλη έκδοση εγκαινιάζει έτσι μια βαθύτερη γνωριμία με τον απόμακρο, σαγηνευτικό κόσμο της Ιαπωνίας στο κατώφλι της αλλαγής της.