Γεωγραφία και εθνογραφία στην αρχαία Ελλάδα

Η ιστορία της ελληνικής γεωγραφίας και εθνογραφίας κατέχει σήμερα σημαντική θέση στο χώρο της αρχαίας ιστορίας. Η ανασύσταση των πρώτων γεωγραφικών χαρτών από τον Αναξίμανδρο τον Μιλήσιο μέχρι τον Κλαύδιο Πτολεμαίο παραπέμπει στην ανάδυση και την εξέλιξη ενός εξαιρετικού αντικειμένου μελέτης και έρευνας, το οποίο από τη στιγμή της εμφάνισής τους διεκδικεί τη δυνατότητα αναπαράστασης της επιφάνειας ολόκληρης της κατοικημένης γης. Η παρακολούθηση της σταδιακής ανάπτυξης της γνώσης σχετικά με τη γη και τους πληθυσμούς που την κατοικούν διαμέσου των έργων του Ηροδότου, του Θουκυδίδη και του Στράβωνα, των περίπλων του Άννωνος ή του Αγαθαρχίδη, προϋποθέτει την αποκατάσταση των πολλαπλών όψεων ενός πολιτισμού, των δεσμών που συνδέουν το φαντασιακό στοιχείο με τη γνώση, των θεμελιωδών συλλογισμών, των πληροφοριών και ενίοτε και αυτών ακόμα των ανεκδότων που τροφοδοτούν τους ιστορικούς, τους κωμικούς συγγραφείς, τους ηθικούς στοχαστές και τους φιλοσόφους.