Όσοι δεν γέλασαν ποτέ (Ατείν πού κ εγέλασαν καμμίαν)

Ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Έχει η αδικία ημερομηνία λήξης; Είναι δυνατόν να διαγράφουν εγκλήματα τέτοιου μεγέθους και έκτασης, επειδή όσοι τα έχουν υποστεί είναι από χρόνια πεθαμένοι; Ποια στάση οφείλει να κρατήσει η πολιτισμένη ανθρωπότητα απέναντι στην Τουρκία που αρνείται πως όσα διέπραξε κατά των Αρμενίων, των Ποντίων και των Ασσυρίων είναι γενοκτονίες;
Δεν αποτελεί συνενοχή στα πεπραγμένα της η απουσία αυστηρής παγκόσμιας καταδίκης; Γιατί, αν στις παρυφές της Ευρώπης τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα κατακρεουργήθηκαν λαοί και δεν αποδοθούν ποτέ ευθύνες, σημαίνει πως οι σκοπιμότητες έχουν συνθλίψει κάθε έννοια δικαίου στον κόσμο. Εμείς, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Έλληνες, πως οφείλουμε να κινούμαστε; Βοήθησε η έως τώρα εθνική μας αλαλία και σε τι ακριβώς; Στο σπίτι του κρεμασμένου πρέπει να μιλήσουμε για το σχοινί. Και να μιλάμε για πάντα. Για να μην τολμήσει κανείς να ξαναστήσει την κρεμάλα.

Στο βιβλίο περιέχονται πολλές σπάνιες φωτογραφίες και χάρτες που προέρχονται από σπουδαία αρχεία όπως της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, της κ. Άννας Θεοφυλάκτου, του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών κ.λ.π.