Ιστανμπούλ

Τα συναισθήματα του συγγραφέα για την Πόλη νομίζω ότι μπορούν να συγκριθούν εν μέρει με τα συναισθήματα ενός πολίτη της Αθήνας για την πόλη του. Η πάλη μεταξύ Δύσης και Ανατολής, η μελαγχολία για μια αυτοκρατορία που έφυγε, η ζωή μέσα σε αρχαολογικούς τόπους, η μανία με κάθε τι δυτικό, η θλίψη για ευκαιρίες που δεν έρχονται περιγράφονται με ζωντάνια. Κάποια κομμάτια γίνονται λίγο χαοτικά, αλλά αξίζει να το διαβάσει κανείς μέχρι το τέλος. Οι φωτογραφίες δένουν πολύ ωραία με το βιβλίο.

Νοσταλγικό, σχεδόν θλιμμένο, για μια πόλη που το χρώμα της χάνεται με πρόσχημα τον εκδυτικισμό. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την δική μας (;) Πόλη.
Το διάβασα πριν την επισκεφτώ για πρώτη φορά στη ζωή μου και ελπίζω όχι τελευταία. Είτε την λένε Ινστανμπούλ ή Κων/πολη ,αυτή η πόλη ανήκει στον εαυτό της και αντέχει. Όπως όλα τα παλαιά πράγματα έχει την αξία της, ζητά το σεβασμό μας, έχει πολλές ιστορίες να μας πει και να αγγίξει τις μνήμες μας.
Στολίδι για το βιβλίο οι φωτογραφίες του μεγάλου φωτογράφου Αρά Γκιουλέρ. Οι παράγραφοι μακροσκελείς, τόσο που χάνεις το νόημα αλλά δικαιολογούνται αν σκεφτείς ότι το βιβλίο γράφτηκε από συγγραφέα ανατολίτη και όχι δυτικό.
Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο κυρίως αν το συνδιάσεις με εκείνο του Γ. Ξανθούλη " Κων/πολη των ασεβών μου πόθων".Και μην λησμονήσετε να επισκεφτήτε το καφέ Αρά εκεί σε μια πάροδο της πάλαι ποτέ Grande Rue de Pera.