Η ευχή του Νικόλα

Η βαρυχειμωνιά έφτασε και στη Δροσιά.
Το χωριό βασανίζουν αλύπητα οι βοριάδες, τα χιόνια και το κρύο.
Ο χειμώνας πρέπει να ‘χει θυμώσει πολύ μαζί τους...
Όλοι έχουν κλειστεί στα σπίτια τους.
Ο μικρός Νικόλας νοιάζεται για τα παιδιά της γειτονιάς του και όχι μόνο...
Έτσι, καταστρώνει ένα ασυνήθιστο σχέδιο. Βοηθός του ο αρκούδος του ο Χνούδης.


Η Αναστασία Ευσταθίου με τον γνωστό τρυφερό της τρόπο, δομεί ένα πλήρες κείμενο, με αρχή , μέση τέλος και οδηγεί τον ήρωά της βήμα βήμα στην επίγνωση της δύναμής του. Όχι, ο μικρός Νικόλας δεν βολεύεται με την δικιά του ευτυχία. Δεν του είναι αρκετό να είναι αυτός στο ζεστό του σπιτάκι με τους γονείς του. Με ενσυναίσθηση και ευαισθησία βρίσκει έναν απλό αλλά λειτουργικό τρόπο να βοηθήσει όποιους έχουν ανάγκη. Και παρασύρει και τους γονείς του να δραστηροποιηθούν και να ενεργοποιηθούν. Απλά και αποτελεσματικά, χρησιμοποιώντας τα δικά του “μέσα”, επιστρατεύει την δημιουργική του φαντασία, στέλνει ευχούλες στα αστέρια, φτιάχνει δωροχιονάνθρωπους και να! Το θαύμα γίνεται ! Το χαμόγελο επιστρέφει στον τόπο του, στη Δροσιά. Και όσο για το καλοκαίρι, έ, κάτι θα σκεφτεί και πάλι.

Η εικονογράφηση της Martina Pezuzo πλακάτη, αφαιρετική και τρυφερή. Με χρώματα σε όλη την παλέτα των μπλε αποχρώσεων, σε πλήρη αντίθεση με την ζεστασιά του κειμένου. Δουλεύει παράλληλα με το κείμενο, λες και είναι μια διαρκή αστροφωτισμένη νύχτα και εσύ προσπαθείς να δεις σε ποιό αστέρι θα στηρίξεις την ευχή σου. Ο Νικόλας φωτεινός ξεκάθαρος , όπως και η ψυχή του. Που βρίσκει χαρά μέσα από την προσφορά.