Εργογραφία για σόλο φλάουτο των Ελλήνων συνθετών

Σκοπός του βιβλίου είναι να παρουσιαστούν τα αποτελέσματα της έρευνας ενός συγκεκριμένου τομέα του ρεπερτορίου, των έργων για σόλο φλάουτο των ελλήνων συνθετών που έχουν παραχθεί από το 1958 έως το 2008, σε σχέση με την αντίστοιχη στο εξωτερικό παραγωγή, να επισημανθεί ό,τι συνδέεται με την εξέλιξη του φλάουτου ως σολιστικού οργάνου, ως "εργαλείου" δοκιμής και εφαρμογής των τεχνικών εκτέλεσης σε συνδυασμό με τις τεχνικές σύνθεσης.

Το φλάουτο κατέχει, καθ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, μία ξεχωριστή θέση στη μουσική ζωή της Ελλάδας. Μάλιστα, όταν εισήλθαμε στο δεύτερο μισό αυτού του αιώνα, σημειώθηκε κατακόρυφη αύξηση του ενδιαφέροντος για το εν λόγω όργανο. Τα φεστιβάλ και τα σεμινάρια φλάουτου που πραγματοποιούνται πλέον σε όλη τη χώρα, οι εκδόσεις και η δισκογραφία του οργάνου, οι διακρίσεις Ελλήνων φλαουτιστών σε διαγωνισμούς του εξωτερικού, η διεθνής σταδιοδρομία Ελλήνων σολίστ και, γενικά, η αναγνώριση της οποίας τυγχάνουν, συνιστούν δεδομένα που ενισχύουν την εκτιθέμενη άποψη.
Η διαπίστωση αυτή λειτούργησε ως θεμελιώδες ερέθισμα για τη γράφουσα. Η επιθυμία για την τεκμηρίωση αυτού του φαινομένου αποτέλεσε το κίνητρο για τη συγγραφή της παρούσας εργασίας, ενώ την έμπνευση και τα ψυχικά αποθέματα που απαιτήθηκαν για να υπερκεραστούν όλες οι δυσκολίες που απορρέουν από την πολύχρονη μελέτη και έρευνα μέχρι και τη διαδικασία καταγραφής, αντλούσε από δύο θεμελιώδη δεδομένα:
Πρώτο δεδομένο: Η γράφουσα, φλαουτίστα η ίδια, έχει πραγματοποιήσει τις πρώτες παγκόσμιες εκτελέσεις σε πάνω από πενήντα από τα έργα για φλάουτο που έχουν συνθέσει οι Έλληνες συνθέτες από το 1995 και εντεύθεν, ενώ, τριάντα επτά από αυτά, είχε το εξαιρετικό προνόμιο και την ευθύνη να έχουν γραφτεί ειδικά για εκείνη.
Δεύτερο δεδομένο: Ο μέντορας, καθηγητής Απόστολος Κώστιος, ανήκει στους μουσικολόγους που έχουν αφοσιωθεί στην έρευνα της ζωής και του έργου των Ελλήνων συνθετών. Όπως αναφέρει ο Αναστάσιος Καλυδάς στη διατριβή του, ο καθηγητής Κώστιος, χάρη στο πανεπιστημιακό σεμινάριο που οργάνωσε με τίτλο "Βιογράφηση ζώντων Ελλήνων συνθετών", επηρέασε τα ενδιαφέροντα και τις επιλογές πολλών υποψήφιων διδακτόρων. Το εν λόγω σεμινάριο αποτέλεσε εφαρμογή της αρχής, την οποία εισήγαγε ο ίδιος στον κλάδο της Ιστορικής μουσικολογίας, σύμφωνα με την οποία "η ιστορία καταγράφεται σήμερα για να γραφτεί σήμερα ή και αύριο". Μέσα απ αυτό το σταθερά επαναλαμβανόμενο σεμινάριο, που συνιστούσε, όπως προαναφέρθηκε, την πρακτική εφαρμογή της αρχής του, προέκυψε το υλικό που αξιοποιήθηκε αργότερα για την εκπόνηση διδακτορικών διατριβών, οι οποίες είτε περατώθηκαν είτε βρίσκονται σε εξέλιξη, με θέμα πάντα τη ζωή και το έργο Ελλήνων συνθετών όπως ο Δημήτρης Φάμπας, Γιώργος Σισιλιάνος, Αντίοχος Ευαγγελάτος, Μανώλης Καλομοίρης κ.ά.