Το δέντρο του σκαντζόχοιρου

Πιστεύω ότι μεταξύ σας, αγαπητοί μικροί αναγνώστες, μπροστά στον μαγεμένο κόσμο των παραμυθιών, των θρύλων, των αφηγήσεων, πολύ λίγοι φρόντισαν ποτέ να μάθουν και να θυμούνται το όνομα εκείνων που δημιούργησαν τον κόσμο αυτό, άλλοτε πάνω στα πολύχρωμα φτερά της φαντασίας και άλλοτε μέσα από μια άμεση εμπειρία κι από τον ανθρώπινο πόνο.
Και όμως, όλες οι δημιουργίες, όλα τα πρόσωπα, όλα τα ζώα που έχετε μάθει να αναγνωρίζετε μέσ' στις σελίδες των βιβλίων και που από την ευτυχισμένη στιγμή της πρώτης συνάντησης ζουν μέσα σας, για σας, πλάι-πλάι, σαν καλοί και πιστοί σύντροφοι, λέω λοιπόν ότι οι δημιουργίες αυτές, πρόσωπα και ζώα, καμωμένα από λόγια και αέρα, που θα μπορούσαν να ονομάζονται Πινόκιο ή Λουσινιόλο, Πουτσετίνο ή Κοκκινοσκουφίτσα, Ριπ ή Πολιτσίνα, Χιονάτη ή Αουγκελίν Μπελβέρντε, Γκιούλιβερ ή ο μικρός Τουκ, Ρόμπισον ή Κοτίκ η άσπρη φώκια, έχουν όλα έναν "πατέρα", που κατά κάποιον τρόπο είναι σαν τον δικό σας, και, όπως ο δικός σας, είναι θαρραλέος και καλός, και σπουδαίος, γιατί κουράστηκε για να γράψει βιβλία και να δημιουργήσει παραμύθια και ιστορίες, ώστε εσείς, ονειροπολώντας και διασκεδάζοντας, να μάθετε να είστε πάντα πιο καλοί και πιο μεγαλόψυχοι.