Επισκοπήσεις επί της μυήσεως

Ελέχθη και επανελήφθη κατά κόρον, ότι εις τα βιβλία δεν περιέχεται η μυητική αλήθεια και είναι αληθές ότι το ανεξέλεγκτον και η ευκολία της εκτυπώσεως δια των σημερινών μέσων ενός βιβλίου είναι, τας περισσοτέρας φοράς μία παγίς τουλάχιστον προς απώλειαν χρόνου. Ο σύγχρονος μελετηρός αναγνώστης, ο επιθυμών να κατατοπισθή εις τα απασχολούντα αυτόν θέματα της Μυσταγωγίας, περιστοιχίζεται από πλήθος εντύπων τα οποία εγράφησαν με βάσιν το νεωτερίζον πνεύμα (εντυπωσιακά, εύληπτα, σύντομα, πολλά πρακτικά αποτελέσματα υποσχόμενα και όλα αυτά υπό το πρόσχημα μιας ηθικής τελειώσεως και πνευματικού φωτισμού) δεν έχουν πράγματι τας περισσοτέρας φοράς ως αποτέλεσμα άλλο, από τον φανατισμόν, την καλλιέργειαν της δεισιδαιμονίας και κατά κανόνα την προσφοράν τροφής της αρεσκείας του αντιπαραδοσιακώς και αντιμυητικώς ζώντος νεωτέρου ανθρώπου.
Εάν αυτός όμως είναι ο γενικός κανών δια τα περισσότερα των εντύπων που μελετώμεν, δεν παύουν να υπάρχουν και ωρισμέναι εξαιρέσεις. Εις τα τελευταία βιβλία δεν θα εύρη ο αναγνώστης ευχάριστους και κολακευτικάς επαγγελίας, δεν θα του παρασχεθούν εύκολοι συνταγαί προς απόκτησιν "υπερβατικών δυνάμεων", δεν θα του καλλιεργηθή το αίσθημα του προνομίου και της εγωιστικής ανωτερότητας εις βάρος των συνανθρώπων, αλλά τουναντίον θα του αναξεσθούν χαίνουσαι πληγαί, θα του υποδειχθή ο τρόπος απαλλαγής εκ των μυριάδων προλήψεων και προκαταλήψεων, ηθικών, επιστημονικών, κοινωνικών μυητικών κ.ά., ώστε δια της εφαρμογής των υποδείξεων τούτων, ο εκλεκτός και ώριμος δι' αληθή και σοβαράν μύησιν, να αποτελέση το αγνόν και κατάλληλον δοχείον, την πρώτην ύλην επί της οποίας ενδεχομένη ανωτέρα πνευματική επήρεια να μη ανακλασθή εις το κενόν και να συναντήση ομοιογένεια και συντονισμόν, δια να εκκολαφθή ο νέος άνθρωπος, ο γνήσιος Μύστης. [...]