Η πνευματική ζωή στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης

Ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος έληξε στα τέλη του 1918 με την ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της. Ο αυτοκράτορας (κάιζερ) διώχθηκε και η Γερμανία απέκτησε καθεστώς αβασίλευτης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης», όπως ονομάστηκε, έζησε μέχρι το 1933, που την δολοφόνησε ο ναζισμός.
Κατά τα χρόνια 1919-1933, παρά τις κοινωνικές και οικονομικές αναταραχές, είχαμε στη Γερμανία μια τεράστια πνευματική άνθηση:
λογοτεχνία, θέατρο, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, κινηματογράφος
πειραματίστηκαν δημιουργικά και έδωσαν έργα αξεπέραστα.

Αρκεί ν’ αναφέρουμε τους ποιητές Ράινερ Μαρία Ρίλκε και Στέφαν Γκεόργκε, πεζογραφήματα όπως «Η όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ, το «Μπερλίν Αλεξάντερπλατς» του Άλφρεντ Νταίμπλιν, «Το μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν, αλλά και το Μπάουχαους, το Ινστιτούτο Βάρμπουργκ και το Ινστιτούτο της Φραγκφούρτης, τις ρηξικέλευθες θεατρικές παραστάσεις, την «εκφυλισμένη» (κατά τον Χίτλερ) ζωγραφική και τον εξπρεσιονιστικό κινηματογράφο: όλ’ αυτά γεννήθηκαν κατά τα χρόνια του οικονομικού χάους και των σκληρών κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων που κατέληξαν στην επικράτηση του ναζισμού. Το βιβλίο συμπληρώνουν δύο παραρτήματα: στο πρώτο εκτίθενται συνοπτικά οι πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις κατά τα σημαδειακά αυτά χρόνια και στο δεύτερο παρουσιάζονται χαρακτηριστικές εικόνες της περιόδου.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου