Η λαϊκή λιθογλυπτική της Τήνου

Όταν, το 1979, κυκλοφόρησε το βιβλίο αυτό από τις εκδόσεις Φιλιππότη, η «λαϊκή λιθογλυπτική» ως κλάδος της νεοελληνικής χειροτεχνίας περιορισμένα μόνο είχε ελκύσει την προσοχή των ερευνητών. Στην απόφαση να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο αντικείμενο με οδήγησαν αφενός η πάντοτε ζωντανή παράδοση της τέχνης του μαρμάρου στο νησί (πεδίο άλλωστε προγενέστερων ερευνών μου) και αφετέρου ή προτροπή της αείμνηστης Πόπης Ζώρα, διευθύντριας τότε του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.
Η θερμή υποδοχή του βιβλίου από την κριτική και το κοινό είχαν ως αποτέλεσμα τη δεύτερη -συμπληρωμένη- έκδοσή του, έναν χρόνο αργότερα, και την εκ νέου σύντομη εξάντλησή του. Στο γεγονός συνετέλεσε και η αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για το λαϊκό ανάγλυφο, η οποία άρχισε να παρατηρείται από την εποχή εκείνη, ως απόρροια τον αναπτυσσόμενου αστικού «φολκλορισμού», της ανόδου του τουρισμού και της οικοδόμησης σπιτιών και ξενοδοχείων παραδοσιακού τύπου. Υπέρθυρα, φεγγίτες, πορτοσιές, κρήνες, διακοσμητικές πλάκες επανήλθαν στο προσκήνιο, ύστερα από απουσία ενός και πλέον αιώνα, στο πλαίσιο τώρα της λαϊκότροπης «σύγχρονης χειροτεχνίας».
Τα επόμενα χρόνια, σε όποιο τηνιακό μαρμαράδικο πήγαινα, στην Αθήνα και στο νησί, έβλεπα κι από ένα αντίτυπο του βιβλίου μου, πνιγμένο στη μαρμαρόσκονη και συχνά «φύλλο και φτερό», να χρησιμεύει σαν υπόδειγμα για τους μαστόρους και «φιγουρίνι» για τους πελάτες. Ομολογώ ότι αυτό ήταν κάτι που με ευχαρίστησε εξίσου ή και περισσότερο από όποια ευνοϊκή κρίση.
Επιπλέον, η έκδοση εκείνη υπήρξε για μένα ιδιαίτερα σημαντική, καθώς αποτέλεσε την απαρχή σειράς ερευνών, μονογραφιών και ειδικών άρθρων, όχι μόνο για τα προϊόντα της τέχνης του μαρμάρου αλλά και για την ιστορική της διαδρομή, τα εργαστήρια, τους τεχνίτες, την πελατεία, τα εργαλεία και τις τεχνικές. Κατάλογος των μέχρι σήμερα σχετικών δημοσιευμάτων μου παρατίθεται στο τέλος του βιβλίου.