Τρυφερή είναι η νύχτα ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΟ

Το τέταρτο και τελευταίο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα του Σκοτ Φιτζέραλντ δανείζεται τον τίτλο του από την «Ωδή σ΄ένα αηδόνι» του Κητς, και δημοσιεύτηκε σε συνέχειες από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλη του 1934 στο Scribner’s Magazine.

Είναι το χρονικό της ανόδου και της πτώσης του Ντικ Ντάιβερ, ενός προικισμένου νεαρού ψυχαναλυτή, και της γυναίκας του, της Νικόλ, που είναι ταυτόχρονα και ασθενής του.

Μέσα σ΄αυτό το μυθιστόρημα ο Φιτζέραλντ καταφέρνει να περάσει υπόγεια όσα τον βασανίζουν εκείνα τα δύσκολα χρόνια: την πίκρα του για την επαγγελματική του χρεοκοπία (γιατί κάπως έτσι βλέπει τη λογοτεχνική σιωπή του), τους γονείς
του, που δανείζουν πολλά χαρακτηριστικά τους στους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος, το γάμο του, τις απιστίες, και προπαντός τη σχιζοφρένεια της γυναίκας του, της Ζέλντας.

Λίγο μετά την έκδοση του βιβλίου, ακολούθησε η κριτική του Χέμινγουεη, σε μια επιστολή του στον Φιτζέραλντ: «Ξέχνα τις προσωπικές σου τραγωδίες. Όλοι μας το ίδιο τσαλαπατημένοι είμαστε. Αλλά εσύ, ρε γαμώτο, όταν πονάς, πάρε τον πόνο σου και αξιοποίησέ τον, μην πας να τον καμουφλάρεις. Χρησιμοποίησέ τον με χειρουργική ακρίβεια. Και μη νομίζεις πως σημαντικά είναι μόνο αυτά που σου συμβαίνουν κι αυτά που σου ανήκουν ».