Βελούδινο γάντι

Ένας δικαστής εκπαραθυρώνεται από τον όγδοο όροφο μιας πολυκατοικίας. Ένας
ανθοπώλης σταυρώνεται σ’ ένα δέντρο, στη μέση του δρόμου. Ένας οικολόγος γίνεται
λιώμα από μια μπουλντόζα. Ένα κολ-γκερλ δέχεται ένα βλήμα όλμου. Ένας Ρώσος
κακοποιός βρίσκεται κρεμασμένος στα κρατητήρια του δικαστικού μεγάρου... Είκοσι
δύο πτώματα μέσα σε μερικές μέρες...
Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτά τα εγκλήματα; Αυτό είναι το ερώτημα που έθετα
στον εαυτό μου αποκαμωμένος. Περιστοιχισμένος από μια ομάδα μπάτσων που
είχαν την τάση να φιλοσοφούν υπερβολικά σχετικά με την ύπαρξη, αντιμετώπιζα μια
κυβέρνηση που βρισκόταν σε αδιέξοδο κι έναν δικαστή που με εκλιπαρούσε να «τελειώνω». Κι ένιωθα ολοένα και περισσότερο ερωτευμένος με τη Φρανσίν, την πανέμορφη γυναίκα μου.
Με την ευκαιρία, να συστηθώ: ονομάζομαι Παντοβάνι και είμαι αστυνομικός διευθυντής
στη Δίωξη Eγκλήματος. Μου λένε ότι εδώ και είκοσι χρόνια –κιόλας– ορισμένες από τις περιπέτειές μου είναι αρκετά γνωστές.
Ωστόσο, ακόμα κι αν κοιτάξω μακριά στο παρελθόν, δεν βλέπω ιστορία πιο παράλογη, πιο διεστραμμένη και πιο τερατώδη από τούτη δω...