Πεινιαουρίσματα

Ξημέρωμα ή μεσάνυχτα
τα στόματα ορθάνοιχτα,
των γάτων το νιαούρισμα
σημαίνει πεινιαουρίσματα




Πολυσχιδής και πολύαθλος, ο Γιάννης Ευσταθιάδης έχει πολλά συγγραφικά πρόσωπα. Είναι ο ποιητής, ο αισθαντικός παρατηρητής του καθημερινού· ο βαθύς, έως και ενορατικός, καταγραφέας της μουσικής ακροαστικής εμπειρίας· ο φιλοπαίγμων γευσιγνώστης, που, ως «Απίκιος», χρόνια τώρα παρατηρεί, αναλύει, απομυθοποιεί, νοσταλγεί, σαρκάζει και κρίνει τα γαστριμαργικά μας ήθη. Σ' αυτό το μικρό, αλλά ιδιαίτερα καλαίσθητο βιβλιαράκι (θαυμάσια εικονογραφημένο από τη Δωροθέα Λαμπροπούλου) συνδυάζει τρεις αγάπες του -γαστριμαργία, μουσική, γατοφιλία- και αναδεικνύει τρία χαρακτηριστικά της ιδιοσυστασίας του: χιούμορ, ματιά που βλέπει τα πράγματα υπό λοξή γωνία, απέκδυση κάθε σοβαροφάνειας. Στην απολαυστική του σύνθεση -σύντομη όπερα-μπούφα των γάτων θα τη λέγαμε αυθαιρετώντας- ο συγγραφέας δεν δίνει στα αιλουροειδή του μόνο φωνή και χαρακτήρα αλλά και σαφή γαστριμαργικά γούστα. Ο μάγκας γάτος προτιμάει παστή αντσούγια· ο ευγενής γάτος που μιλά με το «ρ» θέλει να τrώει φουαγκrά· ο γάτος Αγκύρας δηλώνει: «η δική μου ράτσα ορμά/ όπου βρει τον παστουρμά». Κι από κοντά, η χορωδία των γάτων κανοναρχεί: «Πει-νιιιιάο! Πει-νιιιιιάο!». Το κέφι, η στιχοπλοκική ευρηματικότητα, η ευφάνταστη χρήση της γλώσσας δίνουν ένα μικρό διαμαντάκι που αποσπά, αβίαστα, το χαμόγελο.



ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 23/05/2003