Ζητήματα αισθητικής στον Θωμά Ακινάτη

Το 1956, όταν πρωτοεκδόθηκε αυτό το βιβλίο, στην επιστήμη της αισθητικής κυριαρχούσε η πεποίθηση ότι «τα αισθητικά ζητήματα δεν απετέλεσαν ποτέ αντικείμενο αληθινού και πραγματικού ενδιαφέροντος ούτε για τον Μεσαίωνα γενικά ούτε για τον άγιο Θωμά ειδικότερα» (Κρότσε). Ο Ουμπέρτο Έκο ανατρέπει αυτή την αντίληψη με μέθοδο αυστηρά ιστοριογραφική, Αλλά πέρα από το ιστοριογραφικό του ενδιαφέρον, το έργο αυτό επανεκδόθηκε στην Ιταλία το 1970 και για δύο ακόμα λόγους, Ο πρώτος είναι ότι ο στρουκτουραλιστικές μεθοδολογίες, που επιβάλλονται τώρα στις επιστήμες του ανθρώπου, έχουν πολλά συγγενή στοιχεία με ορισμένες πλευρές της μεθοδολογίας των σχολαστικών. Ο δεύτερος λόγος είναι πως η θωμιστική αισθητική, όχι τόσο στην «καθαρή» της μορφή, αλλά μέσα από χίλιες δυο εκκλησιαστικές απλοποιήσεις, μέσα από θεολογικά εγχειρίδια και νεοσχολαστικές ανα-θεωρήσεις, δεν έχει πάψει να επηρεάζει τη σύγχρονη σκέψη. Ο Τζόυς είναι το κυριότερο παράδειγμα ενός πρωτοποριακού συγγραφέα που θεμελιώνει τη νεανική ποιητική του στη σχολαστική αισθητική. Ο Χόπκινς είναι ένα άλλο, ενώ ο Θωμάς Ακινάτης επιστρέφει, με τη μεσολάβηση του Μάρσαλ ΜακΛιούαν, μπαίνοντας ακόμα και στις συζητήσεις πάνω στο σύμπαν των μασμίντια. Όλα αυτά, λέει ο Έκο, «αρκούν για να καταλάβουμε πως αυτός ο φιλόσοφος, ακόμα και όταν μιλάει για αισθητική, δεν είναι φάντασμα της βιβλιοθήκης, αλλά πολιτιστικό γεγονός».