Κι όμως, όμορφα...

Κι όμως, όμορφα... Ένας μάλλον ιδιόρρυθμος τίτλος για ένα βιβλίο που υπερβαίνει τις συνήθεις ταξινομήσεις.

Μυθιστόρημα; Συλλογή διηγημάτων; Συλλογή βιογραφιών; Δοκίμιο; Ή μάλλον «ποιητικό δοκίμιο»; Λέστερ Γιανγκ, Θελόνιους Μονκ, Μπαντ Πάουελ, Μπεν Ουέμπστερ, Τσαρλς Μίνκους, Αρτ Πέπερ, Ντιουκ Έλινγκτον, Ντίζι Γκιλέσπι...: ο Τζεφ Ντάιερ φιλοτεχνεί πορτρέτα των μεγάλων μορφών της τζαζ, αναπλάθοντας συνάμα τον βιωματικό χώρο στον οποίο γεννήθηκε η μουσική τους. Δεξιοτέχνης της πρόζας και βαθύς γνώστης του αντικειμένου του, προσφέρει ένα ποιητικό κλειδί για την κατανόηση αυτής της επαναστατικής μουσικής γλώσσας, οδηγώντας τον αναγνώστη στις ρίζες της μουσικής δημιουργίας.