Η εξέγερση της Τασκένδης

Τα γεγονότα της Τασκένδης μπορούν να καταγραφούν σαν η πρώτη ουσιαστική και έμπρακτη αμφισβήτηση μιας ολόκληρης θρησκείας και ενός συστήματος τοτεμισμού που κυριάρχησε στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα. Όποιος θέλει να κρίνει και να αναλύσει τα γεγονότα αυτά είναι αδύνατο να μην ξεκινήσει από τη θεμελιακή αυτή διαπίστωση: ότι ήταν πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα το ξέσπασμα μιας συνθλιπτικής συσσωρευμένης καταπίεσης που η έκρηξή της, ακόμα και σε ξένη γη, έγινε αναπόφευκτη. Ήταν η καταπίεση χιλιάδων κομμουνιστών και αγωνιστών που είχαν υποταχτεί, αλλά που ποτέ δεν πίστεψαν βαθιά μέσα τους ότι ήταν δυνατό να συνυπάρχουν ο κομμουνισμός και η εκμηδένιση της προσωπικότητας. Πάντως όσο κι αν περιορίστηκε στην Τασκένδη η εξέγερση εκείνη όσο κι αν δεν κατάφερε να φέρει ένα βίαιο γκρέμισμα του ελληνικού αριστερού ειδολολατρικού σεχταρισμού, δεν παύει να είναι η πρώτη απόπειρα μιας μεγάλης ανανεωτικής επανάστασης που ωριμάζει ακόμα στο εσωτερικό της ελληνικής κομμουνιστικής αριστεράς.