Βουβές κραυγές

Η Βέρα είδε ότι στην αίθουσα του χαμάμ ήταν και μια γυναίκα που καθόταν στη γωνία με τα γόνατα λυγισμένα και τα πόδια της να ακουμπάνε στο μαρμάρινο παγκάκι. Το κεφάλι της έγερνε προς τα πίσω και η Βέρα σκέφτηκε ότι η γυναίκα αυτή φαινόταν τελείως χαλαρωμένη. Τη ζήλεψε. Η απόλυτη χαλάρωση ήταν κάτι που σπάνια πετύχαινε…


Ο ατμός είχε διαλυθεί κάπως και η Βέρα είδε ότι η γυναίκα ήταν γύρω στα σαράντα και όχι ηλικιωμένη. Είχε κοντά σγουρά μαλλιά και φορούσε ένα απλό μπλε μαγιό. Αδύνατη με μακριά, γυμνασμένα πόδια. Μόνο κάποια στιγμή που ένα αόρατο ρεύμα αέρα διέλυσε και πάλι τη θολούρα κατάλαβε η Βέρα ότι η παρέα της ήταν αφύσικα ακίνητη και χλωμή. Η γυναίκα που ήταν αντικείμενο του φθόνου της ήταν νεκρή.


Η Βέρα είναι ενθουσιασμένη που έχει άλλη μια υπόθεση στα χέρια της. Τελικά, ο θάνατος την κάνει να αισθάνεται ζωντανή όσο ποτέ. Όταν μάλιστα αποκαλύπτεται ότι το θύμα δούλευε ως κοινωνική λειτουργός και ήταν μπλεγμένη σε μια ανατριχιαστική υπόθεση με ένα μικρό παιδί, τότε γίνεται φανερό ότι τα δύο αυτά γεγονότα έχουν κάποια σχέση. Τα φαινόμενα όμως, ως συνήθως, απατούν…