Περνώντας βιαστικά ανάμεσά τους

Ο Σταύρος, ο Σεραφείμ, η Κασσάνδρα, ο παπα-Ταξιάρχης, η Ειρήνη, ο Ανδρέας, η Ραχήλ, ο Αυγέρης, η Καλλίτσα και η Βίκυ.
Πρόσωπα ανάμεσα στο χθές και στο σήμερα, τα οποία καθώς μπερδεύονται οι δεκαετίες, είναι φορές που ενώνονται στα διηγήματα με νήματα αόρατα.
Πρόσωπα που η Στέλλα Βογιατζόγλου δεν περνά βιαστικά ανάμεσά τους, όπως συνέβη με τους πολλούς, αλλά ακολουθώντας τους και με τη μνήμη, τους ακούει, τους κατανοεί και ξέρει να κρατά το καλύτερο από τις εξομολογήσεις τους.

Οκτώ διηγήματα μεταξύ αυτοβιογραφικού λόγου και μυθοπλασίας, διασκεδαστικά και ταυτόχρονα θλιμμένα. Σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, στα χρόνια της δικτατορίας και στην αισιόδοξη δεκαετία του '80, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και ακόμη μακρύτερα, από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, συναντιούνται με επαναπατρισμένους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τασκένδη και άρτι αφιχθέντες μετανάστες από τις ανατολικές χώρες, ζώντες καταδιώκονται από τα φάσματα τεθνεώτων, νεαρές υπάρξεις παρηγορούν μερακλήδες ηλικιωμένους και ιερωμένοι ζητούν άφεση αμαρτιών ψάλλοντας. Στην ίδια γειτονιά, δεκαετίες αργότερα, γυναίκες ωρίμου ηλικίας μένουν με την παρηγοριά των αναμνήσεων.