Η πτώση του ιπτάμενου ΙΙ

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΙΠΤΑΜΕΝΟΥ Β


Δοκίμαζες μεγάλα φτερά για να πετάξεις.

Όμως σε κράταγε στο χώμα μια χρυσή αλυσίδα.

Όλες σου οι προσπάθειες έμοιαζαν με πράξεις

ηρωικές. Όμως δεν ήταν (πώς να ήταν;). Η ελπίδα


πως θα ξεφύγεις κάποτε, πως θα σ αρπάξει

στα ύψη του το γαλάζιο ήταν ασπίδα

στενή, ορειχάλκινη, ριγμένη στις επάλξεις

μιας παλιάς εποχής. Πυξίδα


χωρίς μαγνήτη στην παλάμη ενός στρατιώτη

που ανήμπορος γονατίζει στην άμμο

ή σε μια στέππα με απέραντο χιόνι


ενός ανθρώπου που τον βρίσκουν πρώτοι

οι γύπες, που υποφέρει, που παγώνει

γυμνός, εξαντλημένος, χάμω.