Τζάρτζανος, Αχιλλέας

Τζάρτζανος Αχιλλέας . Φιλόλογος και γλωσσολόγος (1872 - 1946). Εκπαιδευτικός λειτουργός (1900 - 1913), γενικός επιθεωρητής μέσης εκπαίδευσης (1913 - 1917), εκπαιδευτικός σύμβουλος (1917 - 1926). Από τα πολλά και πολύ αξιόλογα έργα του αναφέρουμε: "Περί της συγχρόνου Θεσσαλικής διαλέκτου" (1909), "Λεξιλογικά Υπομνήματα εις τα Νέα Ελληνικά" (1915), "Οδηγίαι προς μεθοδικήν διδασκαλίαν των εν τοις σχολείοις Μέσης Παιδείας διδασκομένων μαθημάτων" (1928), "Το γλωσσικό μας πρόβλημα" (1934), "Δημοτικήκαι Νεοδημοτική" (1935). Μετέφρασε και σχολίασε έργα των Πλάτωνα, Δημοσθένη, Ξενοφώντα, Πλούταρχου. Δημοσίευσε: "Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης" (1931) και "Συντακτικόν της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης" (1940). Συνεργάστηκε στη "ΝεοελληνικήΓραμματική της Δημοτικής" (Ο.Ε.Δ.Β. 1941). Επίσης με πολλά φιλολογικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν "Άρθρα και μελετήματά του" (1956). Το λαμπρότερο από τα έργα του είναι η "Νεοελληνική σύνταξις" (1928). Το έργο αυτό παρουσίασε στην Ακαδημία ο Γ. Χατζηδάκις με τα εξής λόγια: "Το Συντακτικόν του Αχιλλέως Τζαρτζάνου είναι το πρώτο εις το είδος του. Συντακτικόν πλήρες της Νέας Ελληνικής ουδέ εις προ του Τζαρτζάνου επεχείρησε. Δεν δύναται άρα περί αυτού να λεχθεί το παλαιόν λόγιον "έτερος εξ ετέρου σοφός". Και αληθώς μετά πολλής φιλοπονίας και αγάπης συνήγαγε και κατέταξε μεθοδικώς το υλικόν της νέας σύνταξης, ούτω δε κατέστησε δυνατήν την περί αυτής ιστορικήν και επιστημονικήν έρευναν".